Calaşıq sifəti, əşyaların bir-birinə sıx, möhkəm, bitişik və ya yapışıq şəkildə yerləşməsini bildirir. Bu, sadəcə fiziki yaxınlıqdan daha çox, əşyaların bir-birinə o qədər yaxın olması deməkdir ki, aralarında demək olar ki, heç bir boşluq qalmır. Mütləq yapışmış və ya bir-birinə bağlanmış olmaları zərurət deyil, ancaq bir-birinə çox yaxın və sıx yerləşmələri ön plana çıxır.
Məsələn, "qapı calaşıq bir tövləyə çıxır" cümləsində qapının tövləyə o qədər yaxın olması vurğulanır ki, aralarında heç bir boşluq, əlavə bir keçid yoxdur. Bu, memarlıqda, coğrafiyada və ya gündəlik həyatda müxtəlif əşyaların və ya strukturların yerləşmə tərzini təsvir etmək üçün istifadə oluna bilər. "Calaşıq evlər" deyəndə sıx-sıx tikilib, bir-birinə yaxın yerləşən evləri nəzərdə tuturuq.
Sözün mənası "yapışıq" və "bitişik" sözləri ilə əlaqəli olsa da, "calaşıq" daha çox əşyaların bir-birinə sıxlığını, yaxınlığını ifadə edir. "Yapışıq" daha çox maddələrin fiziki əlaqəsini, "bitişik" isə sərhədlərin bir-birinə toxunmasını bildirir. "Calaşıq" isə bu iki mənanı özündə birləşdirir və əlavə olaraq əşyaların sıx yerləşməsini önə çəkir. Beləliklə, "calaşıq" sözü daha çox təsviri, daha emosional bir təsir yaradır.
Ədəbiyyatda "calaşıq" sözü, əsərin atmosferini, məkanın sıxlığını, bəzən isə əşyaların qarışıqlığını ifadə etmək üçün istifadə oluna bilər. Məsələn, "calaşıq küçələr" ifadəsi, sıx, dar və qarışıq küçələrin təsvirini verir. Bu, sözün çox yönlü istifadəsinə və zəngin semantik yükünə işarə edir.