Car (çəkmək, çağırmaq) - Köhnə Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir söz olub, yüksək səslə, əhalinin diqqətini cəlb edərək bir şeyi elan etmək, xəbər vermək, bildirmək mənasını verir. Müasir dilin "elan etmək", "çağırmaq", "xəbər vermək" və ya "carlamaq" kimi sözləri ilə sinonimdir, lakin "car" sözünün köhnəliyindən irəli gələn özünəməxsus bir rəngarəngliyi vardır. Bu söz, həm səsin gücü, həm də məlumatın əhəmiyyətini ifadə edir; sadəcə məlumat verməkdən daha çox, bir növ rəsmiyyət və ya təntənəlilik əlavə edir.
"Car" sözünün istifadəsi, adətən, vacib bir hadisənin, elanın və ya toplantının xəbər verilməsində müşahidə edilirdi. Məsələn, bir kral fərmanının elan edilməsi, müharibənin başlaması, bayramın təntənəsi və ya əhaliyə vacib bir qərarın çatdırılması kimi hallarda bu sözə rast gəlinirdi. Sözün köhnəliyi və istifadə sahələri tarixi mənbələrdəki təsvirlərdə aydın görünür.
Mozalan bəyin misalında olduğu kimi, "bir hambal car çağırır" ifadəsi, hambalın sadəcə bir şeyi deyil, əhalinin diqqətini cəlb edəcək şəkildə, yüksək səslə və ehtimal ki, xüsusi bir intonasiya ilə elan etdiyini göstərir. Bu, sadəcə "səslənmək"dən daha çox, məlumatın yayılması üçün xüsusi bir üsulun istifadəsini ifadə edir. Beləliklə, "car" sözünün mənasını dərk etmək, yalnız leksik mənasını bilməkdən deyil, həm də onun tarixi kontekstini və istifadə edilmə üsulunu başa düşməkdən asılıdır.
Qısacası, "car" sözü yalnız bir hərəkəti ifadə etmir, həm də bu hərəkətin həyata keçirilmə üsulunu, məlumatın yayılmasının əhəmiyyətini və təntənəliyini vurğulayır. Bu söz, Azərbaycan dilinin zənginliyi və tarixi inkişafının bir əksidir.