Cavidan (fars. جاويدان) sözü fars mənşəli olub, "əbədi", "ölməz", "sonsuz", "əbədiyyət" mənalarını əhatə edir. Bu söz sadəcə bir zamana işarə etmir, daha dərin bir fəlsəfi mənaya malikdir. Cavidanlıq, məhdudluğun və keçiciliyin xaricində, zaman və məkan qısıtlamalarından azad olan bir vəziyyətə işarə edir.
Klassik fars ədəbiyyatında "cavidan" sözü tez-tez ilahi keyfiyyətlərlə, ölümsüzlüklə və Tanrı ilə əlaqələndirilir. Şeirlərdə və nəsrlərdə cavidanlıq, həm insan ruhunun əbədiyyəti, həm də bədii əsərlərin, əsərlərin və ya xatirələrin zaman içində yaşamağı simvolizə edir. Mütəfəkkirlər üçün isə cavidanlıq, elm, bilik və həqiqətin əbədi olmasına işarə edir, çünki onlar insanın qısa ömründən xilas olan ən dəyərli irsiyyətlərdir.
Müasir istifadədə, "cavidan" sözü həm metaforik, həm də literal mənada istifadə olunur. Məsələn, bir insan haqqında "cavidan xatirəsi" deyəndə onun əsərləri və ya xeyirxah işləri ilə əbədiləşdiyini nəzərdə tuturuq. Eyni zamanda, "cavidan sevgi" deyərkən, zamanın təsirindən asılı olmayan, əbədi davam edən bir sevgini ifadə edirik. Beləliklə, "cavidan" sözü, qısa ömürlə müqayisədə əbədiyyətin genişliyini, möhtəşəmliyini və dəyərini vurğulayır.
Qeyd etmək lazımdır ki, "cavidan" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq müxtəlif nüanslar əldə edə bilər. Ancaq ümumiyyətlə, o, əbədiyyət, sonsuzluq və ölümsüzlük konsepsiyalarını ifadə etmək üçün istifadə olunan güclü bir söz olaraq qalır.