Əbədiyyət (ər. əbədiyyət) – zaman və məkan məhdudiyyətlərindən kənarda, həmişəlik var olan, sonu olmayan, sonsuzluq mənasını bildirən bir anlayışdır. Bu, müəyyən bir başlanğıc və sonu olmayan, daim davam edən və dəyişməz bir vəziyyətdir. İnsan təfəkkürü üçün çox mürəkkəb və əhatəli bir konsepsiyadır, çünki bizim məhdud zaman və məkan təcrübəmiz onun tam olaraq dərk edilməsinə mane olur.
Əbədiyyət anlayışı fəlsəfə, din, ədəbiyyat və incəsənət kimi müxtəlif sahələrdə müxtəlif mənalarda istifadə olunur. Fəlsəfədə əbədiyyət kainatın, varlığın və ya bəzi əsas prinsiplərin sonsuzluğu kimi təsvir olunur. Dinlərdə isə əbədiyyət tanrı anlayışı ilə sıx bağlıdır, Allahın sonsuzluğu və ölümsüzlüyü kimi qəbul edilir. Ədəbiyyat və incəsənətdə əbədiyyət, xüsusilə də əsərin əbədi olması, zamanı aşması, nəsillər boyu yaşamağı arzusu kimi ifadə olunur. Məsələn, əsərin əbədi olması istəyi, yaranan əsərin zamanın sınağından çıxacağına olan ümidlə bağlıdır.
Əbədiyyətin təsviri həm də metaforik ola bilər. Bir insanın xatirələri, əsərləri və ya yaratdığı təsirləri vasitəsilə əbədiyyətə qovuşması, zamanın hüdudlarından kənara çıxması kimi qəbul edilə bilər. Bu baxımdan, hər bir insanın özünün kiçik bir əbədiyyəti, özünəməxsus izi, yaratdığı dəyərlər vasitəsilə dünyaya təsiri vardır. Dolayısıyla, əbədiyyət yalnız sonsuz zaman deyil, həm də sonsuz təsir və ya yaddaş mənasını da ehtiva edir.
İlin dəyişməsi, yazıda misal olaraq göstərilən şamın sönüb dirilməsi kimi, təbiətin dövriyyəsinin simvolu kimi, əbədiyyətin məhdud zaman içindəki sonsuz təkrarını ifadə edə bilər. Bu, dəyişən hər şeyin arxasında dəyişməz bir əsasın olduğunu, təbiətin sonsuzluğunu göstərir.