Cəngavər (fars. جَنگآور) sözü, qədim fars dilindən gələn bir söz olub, sadəcə "cəsarətli və məharətli döyüşçü" mənasından daha geniş bir məna kəsb edir. Lüğətlərdə verilən "yaxşı vuruşan", "döyüşlərdə bişmiş döyüşçü" və "döyüşkən" ifadələri cəngavərin bacarıqlarını və təcrübəsini əks etdirir, lakin onun ictimai və mədəni rolunu tam əhatə etmir.
Bir cəngavər, sadəcə silah ustalığı ilə deyil, həm də şərəf, cəsarət, vəfadarlıq kimi şərəfli xüsusiyyətlərlə səciyyələnən bir döyüşçüdür. O, öz tayfasının, xalqının və ya hökmdarının müdafiəçisi, qoruyucusu rolunda çıxış edir. Tarix boyu cəngavərlər, nağıllarda və əfsanələrdə qəhrəmanlıq və şücaətin simvolu kimi təsvir olunmuşlar. Onların həyatları, qazandıqları qələbələr, üzləşdikləri çətinliklər və göstərdikləri fədakarlıq nəsillər boyu əfsanəvi hekayələrə çevrilmişdir.
Cəngavərlik anlayışı, yalnız fiziki güc və döyüş bacarığını deyil, həm də etik davranış qaydalarını, şərəf duyğunu, vəfadarlığı və cəsurluğu özündə birləşdirir. Bu xüsusiyyətlər bir cəngavəri sadə bir döyüşçüdən fərqləndirir və ona xüsusi bir mövqe və hörmət qazandırır. "Cəngavər tayfalar" ifadəsi də bu kontekstdə daha aydın görünür; bu, şərəf və cəsarət prinsiplərinə sadiq, döyüş bacarığı ilə seçilən tayfaları ifadə edir.
Beləliklə, cəngavər sadəcə bir döyüşçü deyil, öz dövrünün ideallarını, əxlaqını və mədəniyyətini özündə əks etdirən bir simvol, bir qəhrəmandır. Onun məharəti və cəsarəti ilə yanaşı, şərəf və vəfadarlıq kimi xüsusiyyətləri də onu əfsanəvi bir şəxsiyyət halına gətirir.