Cəzb (ərəb. جَذْب - cəzb - çəkmək, cəlb etmək) sözü Azərbaycan dilində əsasən "özünə tərəf çəkmək, cəlb etmək, valeh etmək" mənalarında işlənir. Sadəcə fiziki cəlb etməkdən daha geniş bir məna daşıyaraq, insanı, fikri, qəlbi və ya diqqəti özünə yönəltmək, heyran etmək, məftun etmək kimi anlamlara da malikdir.
Mətndə verilən misal ("Cins cinsini həmişə cəzb eylər; Yoxdu bu işdə söhbəti-digər") cəzbin bioloji və ya instinktiv bir cəhətini vurğulayır. Lakin cəzb sadəcə bioloji ehtiyaclarla məhdudlaşmır. Bir əsərin gözəlliyi, bir insanın xarakteri, bir ideyanın cazibəsi də cəzb hissinin yaranmasına səbəb ola bilər. Belə hallarda cəzb estetik, intellektual və ya mənəvi bir təcrübə kimi təzahür edir.
Cəzb sözü fəlsəfədə, ədəbiyyatda və digər sahələrdə də müxtəlif kontekstlərdə işlədilir. Məsələn, maqnetizm hadisəsi də "cəzb" kimi ifadə oluna bilər. Bu mənada cəzb fiziki bir qüvvəni ifadə edir. Ancaq insani münasibətlərdə, ədəbiyyatda və incəsənətdə cəzb daha çox emosional və psixoloji bir təsir kimi anlaşılır.
Qısaca, "cəzb" sözünün mənası geniş spektrdə dəyişir və kontekstə asılı olaraq fərqli anlamlar kəsb edir. Bu, sözün zəngin leksik potensialını və Azərbaycan dilindəki əhəmiyyətini göstərir.