Civ-civ sözü, Azərbaycan dilində, əsasən körpə quşların çıxardığı xarakterik, incə və tez-tez təkrarlanan səsi bildirir. Bu səs, quş balalarının valideynlərinə olan ehtiyaclarını, ac olduğunu və ya qorxduğunu ifadə etmək üçün istifadə etdikləri bir ünsiyyət vasitəsidir. Səsin tonu və tezliyi, quş növünə, balanın yaşına və vəziyyətinə görə dəyişə bilər.
Lüğətlərdə sadəcə "körpə quşların səsi" kimi təqdim olunsa da, "civ-civ" sözü daha çox duyğu yüklüdür. Onun ifadə etdiyi səs, yalnız bir səs deyil, həm də bir həyatın, hələ kiçik və köməksiz bir varlığın, dünyaya yeni gəlmiş bir canlının səsidir. Bu səsi eşidən zaman insanlarda, adətən, şirinlik, məsumluq və qayğı hissləri yaranır.
Maraqlı bir məqam odur ki, "civ-civ" sözü bəzən metaforik mənada da işlədilir. Məsələn, çox kiçik və zəif olan insanları təsvir etmək üçün "civ-civ kimi" ifadəsi istifadə olunur. Bu isə sözün yalnız fonetik xüsusiyyətlərinin deyil, həm də onun çağrışdırdığı duyğuların təsirini göstərir.
Ümumiyyətlə, "civ-civ" sadə bir söz kimi görünürsə də, onun arxasında zəngin bir məna dünyası, canlı təbiətin incəliyi və insan duyğularının müxtəlifliyi gizlənir. Bu səs, təbiətin harmoniyasına bir növ musiqi əlavə edərək, həyatın davamını və qayğısını simvolizə edir.