Cıvıltı: İs. təql. Cücələrin, balalarının və kiçik quşların, xüsusilə də yuvalarından yeni çıxmış, hələ yetkinlik yaşına çatmamış fərdlərin çıxardığı xarakterik, yüksək tezlikli, incə və titrək səsdir. Bu səs, adətən, bir neçə səs tonunun qarışığından əmələ gəlir və quşların ünsiyyət, qorunma, yemək istəyi və ya digər ehtiyaclarını ifadə etmək üçün istifadə olunur. Cıvıltı səsinin tezliyi və intensivliyi quş növündən, yaşından, emosional vəziyyətindən və ətraf mühitin şəraitindən asılı olaraq dəyişə bilər.
Cıvıltı, təbiətin həyat dolu səslərindən biri olub, insanlara sakitlik və rahatlıq hissi bəxş edir. Səhər tezdən eşidilən cıvıltılar, təzə bir günün başlanğıcının simvolu kimi qəbul edilir və həyatın davamlılığını, təbiətin canlanmasını əks etdirir. Xüsusilə, yaz aylarında, cücələrin və quşların çoxalması dövründə cıvıltı səsləri daha çox eşidilir və ətraf mühitə xüsusi bir canlılıq qatır.
Ədəbiyyatda cıvıltı, tez-tez təbiətin gözəlliyi, sülhü və harmoniyası ilə əlaqələndirilir. Şairlər və yazıçılar, cıvıltı səsini əsərlərində təsvir edərək, oxuculara ətraf aləmin gözəlliklərini və həyatın harmoniyasını çatdırmağa çalışırlar. Məsələn, "Quşlar, o fərəhbəxş cıvıltilə həvadə; Öz lanələri səmtinə eylərlər iradə" misrasında olduğu kimi, cıvıltı quşların həyat enerjisi, hədəflərinə doğru irəliləməsi və öz evlərinə qayıdış istəyi ilə əlaqələndirilir.
Cıvıltının fonetik xüsusiyyətləri də maraqlıdır. "Cıv-cıv" sözünün təkrarı, səsin incəliyini və titrəməsini daha yaxşı əks etdirir. Bu sözün dilə gəlişi, quş səsinin təqlidinin nəticəsidir və dilə zənginlik qatır. Beləliklə, "cıvıltı" sözü sadəcə bir səs deyil, həm də təbiətin, həyatın və dilin harmoniyasını əks etdirən bir simvoldur.