Civildəmək – f. Xırda quşların, xüsusilə də sərçələrin, civcəklərin xarakterik, tez-tez təkrarlanan, yüksək və nazik səslərlə çıxardıqları səs-küylü, şən, oynaq və canlı səsləri ifadə edir. Bu səslər adətən sürətlə ard-arda gələrək, “civ-civ”, “çiv-çiv” kimi tələffüz olunur və balalarının aclıqdan, ehtiyacdan və ya ananın çağırışına cavab olaraq verdikləri səsləri, həmçinin onların oynaqlığını, həyat sevincini əks etdirir.
Lüğətlərdə yalnız “civ-civ eləmək” kimi sadə bir izah olsa da, civildəmək həmçinin, quşların həyat tərzinin, sosial qarşılıqlı əlaqələrinin bir əlamətidir. Məsələn, valideyn quşlar balalarını civildəməklə çağırır, balalar isə bu səslərlə ehtiyaclarını bildirirlər. Civildəməyin tonu və tezliyi müxtəlif duyğuları ifadə edə bilər: məsələn, qorxu halında daha yüksək və tez, şənlik zamanı isə daha yumşaq və yavaş ola bilər.
Nurəddin gözünü açanda gördüyü dörd sərçə balası başlarını yuva başından çıxarıb civildəyirdilərsə, bu, onların sağlam, ac olmadıqlarını, valideynlərinin yanında təhlükəsiz olduqlarını və həyatın sevincini tam hiss etdiklərini göstərərdi. Beləliklə, civildəmək sadəcə bir səs deyil, təbiətin canlılığının, həyatın davamlılığının və kiçik canlıların ətraf aləmlə qarşılıqlı əlaqəsinin simvoludur.