Çağırışçı sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "hərbi xidmətə çağırılan gənc" mənasında izah olunsa da, bu tərif, sözün tam mənasını əks etdirmir. Daha dəqiq ifadə etmək üçün, çağırışçı termini hərbi xidmətə çağırılmış, hələki hərbi təhsilini və hazırlığını tamamlamamış və ya hərbi xidmətə başlamamış, lakin bu məqsədlə çağırılmış və müvafiq qurumlara qeydiyyata alınmış şəxs kimi müəyyən edilə bilər. Beləliklə, çağırışçı, hələ tam hüquqlu hərbçi olmasa da, hərbi xidmət sisteminə daxil olan və hərbi xidmətə hazırlaşan, və ya hərbi xidmətə hazırlanmaq üçün çağırılmış bir fərddir.
Sözün leksik mənasından kənara çıxaraq, çağırışçı termininin tarixi və sosial konteksti də nəzərə alınmalıdır. Sovet dövründə və müasir Azərbaycan hərbi sistemində çağırışçı anlayışı, vətəndaşın hərbi vəzifəsini yerinə yetirməsi ilə sıx bağlıdır. Bu, həm fərdi məsuliyyət, həm də vətəndaşlıq borcu konsepsiyası ilə əlaqədardır. Çox zaman çağırışçılar həyatlarının yeni bir mərhələsinə, yeni bir mühitə və yeni çətinliklərə adaptasiya olmalıdırlar. Bu adaptasiya prosesi, onların həm şəxsi inkişafına, həm də cəmiyyətə inteqrasiyasına təsir göstərə bilər.
Misal olaraq verilən "Bakıda Firidunu növbəti çağırışçılara qoşub, Tbilisiyə göndərdilər" cümləsində, Firidunun hərbi xidmətə çağırıldığını və digər çağırışçılarla birlikdə təlim mərkəzinə və ya hərbi hissəyə göndərildiyini görürük. Bu cümlə çağırışçıların hərbi sistemdəki rolunu, hərbi xidmətə hazırlaşma prosesini və coğrafi yer dəyişikliyini əks etdirir. Bu, çağırışçının həyatında baş verən kəskin dəyişikliklərə işarədir.
Nəticə olaraq, çağırışçı termini sadəcə "hərbi xidmətə çağırılan gənc" mənasından daha geniş bir mənaya malikdir. Bu termin həm hərbi vəzifə, həm də sosial-psixoloji adaptasiya, həyatda yeni bir mərhələnin başlanması kimi aspektləri əhatə edir. Bu, həm də bir vətəndaşın vətənə qarşı məsuliyyətini və vətənpərvərlik duyğularını əks etdirən bir anlayışdır.