Çaxmaq-qov sözü Azərbaycan dilində əsasən "od almaq üçün istifadə olunan alət" mənasında işlənir. Bu, sadəcə "top" deyil, daha dəqiq desək, iki hissədən ibarət olan bir vasitədir: çaxmaq daşı və qov. Çaxmaq daşı, ümumiyyətlə, dəmir sulfid mineralı olan piritdən hazırlanır və qovun səthinə vurulduğu zaman qığılcım yaradır. Qov isə əsasən polad və ya digər möhkəm materialdan hazırlanır və bu qığılcımları tutuşdurmaq üçün istifadə olunan əsasən mantarlı bir materialla örtülmüş olur.
Tarix boyu odun əldə edilməsində çox önəmli bir rol oynamış çaxmaq-qov, əl ilə qığılcım çıxarmaq üçün ənənəvi və sadə bir üsulu təmsil edir. İnsanlar min illər boyu bu vasitədən istifadə edərək, odun nəzarətli şəkildə yandırılmasını təmin etmiş, bu da öz növbəsində yemək bişirməkdən tutmuş, isinməyə, qaranlığı işıqlandırmağa qədər bir çox həyati ehtiyaclarını ödəmələrini asanlaşdırmışdır.
Nəbi’nin misalında olduğu kimi, çaxmaq-qov, əsasən qəlyan kimi tüstü əmələ gətirən alətləri yandırmaq üçün istifadə olunurdu. Çünki çaxmaq-qov vasitəsilə əldə edilən qığılcımlar, quru və asanlıqla alışan materialları, məsələn, pambıq və ya quru otları alovlandırmaq üçün kifayət edirdi. Beləliklə, çaxmaq-qov sadəcə bir alət deyil, həm də keçmiş insanların həyatında mühüm əhəmiyyət kəsb edən, odun nəzarət altında əldə edilməsini təmin edən bir texnologiyanın simvoludur.
Qısaca, çaxmaq-qov, yalnız "top" mənası ilə kifayətlənməyəcək qədər zəngin bir tarixə və funksiyaya malik bir sözdür. O, tarixin dərinliklərindən gələn, insan sivilizasiyasının inkişafında mühüm rol oynamış bir texnologiyanı əks etdirir.