Çalıb-oxuma: "Çalıb-oxumaq" sözü, musiqi alətlərinin sədaları ilə müşayiət olunan oxuma əməlidir. Bu, sadəcə olaraq mahnı oxumaqdan daha geniş bir məna kəsb edir. Çünki, burada musiqi alətinin ifası oxuma ilə birləşərək, daha zəngin və bütöv bir sənət əsəri meydana gətirir. "Çalıb-çağırmaq"dan törəmə olduğu bildirilsə də, "çalıb-oxumaq" daha incə, daha estetik bir məna daşıyır. "Çağırmaq" daha çox səs qüvvəsinə, həyəcanlı və qətiyyətli bir çağırışa işarə edir. Halbuki "oxumaq" daha incə, hissləri daha dərin ifadə edən bir ünsürdür.
Bu termin, əsasən xalq musiqisi kontekstində istifadə olunur. Kənd toyları, bayramları, məclisləri düşünün; bu məclislərdə bir musiqiçinin saz çalıb, digərinin isə ona qoşularaq mahnı oxuması bu terminin canlı təcəssümüdür. Ancaq müasir musiqinin inkişafı ilə birlikdə, "çalıb-oxuma" termini daha geniş əhatəyə malik olmuş, müxtəlif musiqi janrlarını, solo və ya qrup ifalarını da əhatə edə bilər.
Maraqlı bir məqam odur ki, "çalıb-oxuma" sadəcə bir əməl deyil, həm də bir sənətdir. Musiqi alətinin ustalıqla ifası ilə səsin gözəllik və duyğularla zəngin oxunmasının birgə uyumu, dinləyicidə estetik zövq və həzz yaradır. Bu sənətin ifaçılarından tələb olunan bacarıqlar çoxşaxəlidir: musiqi nəzəriyyətinin biliyi, alətin mükəmməl ifası, səsin gücü və intonasiyası, həmçinin ifa edilən əsərin ruhunu dərk etmək və onu emosional olaraq çatdırmaq bacarığı.
Beləliklə, "çalıb-oxumaq" termini, sadə bir hərəkətdən uzaq, zəngin mədəni və sənət tarixinə malik, musiqinin və oxumanın gözəl bir sintezini təmsil edən bir anlayışdır.