Çəri sözü qədim Azərbaycan dilində qoşun, ordu mənasında işlənmişdir. Müasir Azərbaycan dilində istifadə olunmasa da, tarixi mənbələr və ədəbiyyat əsərlərində rast gəlinir. "Koroğlu" dastanındakı misal ("Xotkar üstümüzə çəri buyurdu; Döyüşərəm, dönmənəm, edərəm cəngi") sözün hərbi kontekstdə, güclü və sayca çox olan bir qüvvəni ifadə etdiyini göstərir. Bu misalda "çəri" dəstə, ordunun hərbi əməliyyata hazır vəziyyətə gətirilməsini, hərbi əmrin verilməsini bildirir.
Maraqlıdır ki, "çəri" sözünün kökü türk dillərində geniş yayılmış "çer-" (çoxalma, artma, yayılma) morfemindən gəlir. Bu, sözün mənasının sadəcə "qoşun" kimi deyil, həm də sayca çox, güclü və geniş ərazini əhatə edən bir hərbi qüvvə olduğunu nəzərə almağı tələb edir. Yəni, "çəri" sadəcə əsgərlərin yığılmış kütləsi deyil, həm də onların gücü, təşkili və geniş miqyaslı hərəkət qabiliyyəti ilə bağlıdır.
Beləliklə, "çəri" sözü sadəcə "qoşun" və ya "ordu" deyil, tarixi kontekstdə qüvvət, böyüklük, təhlükə və həmlə mənalarını da özündə birləşdirən rəngarəng bir termindir. Onun "Koroğlu" dastanında istifadəsi sözün dramatik və epik təsirini daha da gücləndirir.
Müasir dilçilikdə bu sözün analoqu kimi "ordu", "qoşun", "əsgər dəstəsi" kimi ifadələr istifadə olunur, ancaq "çəri" sözünün qədim mədəniyyətimizin zəngin leksikasının bir parçası olduğu aşikardır.