Çırpı sözü Azərbaycan dilində əsasən "toplanmış quru budaq və kol qırıntıları" mənasında işlənir. Lüğətlərdə sadəcə "top" və ya "quru budaq, kol qırıntısı; çılçırpı" kimi qısa izahı olsa da, mənası daha zəngindir. Çırpı, təbiətin özündən gələn, əl əməyi ilə toplanmış, adətən kiçik ölçülü və qeyri-müntəzəm formalı quru bitki hissələrindən ibarət bir kütlədir. Odun yandırmaq, ev heyvanlarını qışda isidmək, bağçada malç kimi istifadə etmək üçün toplanır. Tərkibi isə çox müxtəlif ola bilər: nazik budaqlar, quru yarpaqlar, kiçik zoğlar, quru otlar və s.
Çırpının ölçüsü də dəyişkən olur. Bir ovuc qədər kiçik ola bildiyi kimi, bir neçə insanın daşıya biləcəyi qədər böyük də ola bilər. Hətta "çırpı yığmaq" ifadəsi bir işi əl ilə, əməklə, tənbəllik etmədən və yavaş-yavaş yerinə yetirmək mənasını da ifadə edə bilər. Çünki çırpı yığmaq uzun və zəhmət tələb edən bir işdir.
Verilən nümunədəki cümlədə, "on altı-on yeddi yaşlarında bir qız çayaşağı enərək, meşənin ətəklərində çırpı yığırdı" ifadəsi qızın gənc yaşda olmasına baxmayaraq, ev işlərinə, təsərrüfat işlərinə kömək etdiyini göstərir. Çırpı yığmaq həm də təbiətlə bağlılığı, ətraf mühitin qorunmasına olan marağı ifadə edə bilər (əgər çırpı təmizləmək məqsədi ilə yığılırsa). Nəticədə, çırpı sadəcə quru budaq deyil, həm də konkret bir həyat tərzinin, əməyin, təbiətlə əlaqənin simvoludur.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "çırpı" sözü konkret bir mənadan əlavə, daha geniş mədəni və sosial kontekstlərə malik bir termindir. Onun təsviri daha da genişləndirilə bilər ki, bu da mətnin həcmini artdırar.