Çiyrənmək, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yer tutan bir sözdür. Sadəcə "təngə gəlmək" və ya "iyrənmək" kimi təriflərlə kifayətlənmək, onun əsl mənasını tam əks etdirmir. Çünki çiyrənmək, sadəcə bir şeydən bezmək deyil, həm də həmin şeyin artıqlığına, həddindən artıq olmasına qarşı bədənin və ruhun bir reaksiyasıdır. Bir növ doyma həddinin aşılması, bir işin yorucu və məcburi xarakter alması ilə əlaqədardır.
Lüğətlərdəki "bir işi çox görməkdən, yaxud bir şeyi çox yeməkdən təngə gəlmək" ifadəsi bu prosesin səbəbini göstərsə də, onun duyğu tərəfini tam əhatə etmir. Çiyrənmək, mədənin dolması kimi fiziki bir hiss deyil, daha çox mənəvi bir yorğunluq, bezginlik və hətta nifrət hissinin qarışığıdır. Bu, artıq bir şeyə qarşı orqanizmin və psixiikanın etirazıdır. Bir çox iş görəndən sonra yaranan yorgunluqdan fərqli olaraq, çiyrənməkdə həm fiziki, həm də psixoloji bir yorğunluq yaşanır; artıq həmin işlə və ya şeylə məşğul olmaq istəyi yox olur.
Məsələn, çoxlu şirin yeyib çiyrənmək, sadəcə şirin şeylərə qarşı iyrənmə deyil, həm də həddindən artıq şirinliyin bədənə verdiyi mənfi təsiri və bu təsirdən yaranan narahatlığı ifadə edir. Eynilə, çox işləyib çiyrənmək də sadəcə yorğunluq deyil, həm də işin mənasızlığı və davamlılığı qarşısında psixoloji bir tükənmənin ifadəsidir. Bu mənada çiyrənmək, "doymaq" və "bezmək" sözlərindən daha güclü və dərin bir məna daşıyır.
Ona görə də, çiyrənmək, sadəcə bir lüğət tərifinə sığmayan, dərin psixoloji və fiziki bir reaksiyanın ifadəsidir. Bu sözün Azərbaycan dilinin incəliklərini və ifadə qabiliyyətini göstərən zəngin bir nümunəsi olduğunu söyləmək olar.