Çöpük sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında, əsasən toxuculuqla bağlı olan iki əsas mənaya malikdir. Bu mənalar, həm dərinliyi, həm də toxunma hissiyyatını əks etdirərək, sözün tarixi və mədəni kontekstini aydınlaşdırır.
Birinci mənada çöpük, yun və ya kətan liflərinin incə təmizlənmə və daranma prosesindən sonra arta qalan, daha qaba və istifadəyə yararsız hissəsidir. Bu hissə, ümumiyyətlə, qısa, qırışmış və ya qarışıq liflərdən ibarətdir. Toxuculuq sənətinin əsas proseslərinə daxil olan arıtma və daranma, liflerin təmizlənməsi, düzülməsi və iplik halına gətirilməsi məqsədini daşıyır. Çöpük isə bu prosesin ayrılmaz, lakin istifadə oluna bilməyən yan məhsuludur. Bu, həm də toxuculuq prosesinin səmərəliliyinin göstəricisi kimi də qiymətləndirilə bilər – çöpük nə qədər azdırsa, proses bir o qədər uğurlu hesab olunur.
İkinci mənada isə çöpük, xam yun liflərinin kilkələnmiş, yəni qısa və qarışıq halda olan formasıdır. Kilkələnmə prosesi, yun liflərinin daha rahat ipək əmələ gətirməsi üçün hazırlanması məqsədini daşıyır. Bu halda çöpük, artıq ipək əmələ gətirmək üçün istifadə edilə bilməyən, lakin digər məqsədlər üçün (məsələn, doldurucu material kimi) potensial istifadə imkanlarına malik ola bilər. Beləliklə, ikinci mənada çöpük daha çox xammal formasında qarşımıza çıxır.
Hər iki mənada da çöpük sözünün mənası, toxuculuq sənətinin incəliklərinə, israfın minimuma endirilməsinə və məhsulun keyfiyyətinə olan diqqətə işarə edir. Sözün sadəliyinə baxmayaraq, o, zəngin bir mədəni və tarixi konteksti özündə əks etdirir.