Dad-bidad (fars. دد و بیداد) – farsca mənşəli bir söz birləşməsi olub, "dad" və "bidad" sözlərindən təşkil olunmuşdur. "Dad" fars dilində "əzab", "əziyyət", "acı" mənalarını, "bidad" isə "ədalətsizlik", "haqsızlıq", "zorakılıq", "fəryad" mənalarını ifadə edir. Beləliklə, "dad-bidad" söz birləşməsi ümumilikdə dərin bir kədər, əzab, haqsızlıq və fəryadı ifadə edir. Söz birləşməsi, ümumiyyətlə, "ey dad-bidad!" kimi ünlemli cümlə şəklində işlədilir və böyük bir kədər, təəssüf və ya dəhşət hissinin ifadəsinə xidmət edir. Bu ifadədə həm fiziki, həm də mənəvi əzab və haqsızlığın birgə təsviri öz əksini tapır.
Azərbaycan ədəbiyyatında "dad-bidad" ifadəsi tez-tez kədərli və dramatik hadisələri, faciələri təsvir etmək üçün işlədilir. Bu ifadənin işlənmə tərzi həm də danışanın vəziyyətin ağırlığını, acizliyini və ümidsizliyini vurğulayır. "Ey dad-bidad Ərdəbil!" kimi bir ifadədə, məsələn, Ərdəbil şəhərinə və ya oradakı hadisələrə aid dərin bir kədər və üzüntü ifadə olunur. Bu, sadəcə olaraq coğrafi bir ad deyil, eyni zamanda, həmin yerlə bağlı acınacaqlı bir vəziyyəti, əzabı və ya faciəni təsvir etmək üçün istifadə olunan bir simvoldur.
Qısaca desək, "dad-bidad" sözü, təkcə bir söz birləşməsi deyil, həm də Azərbaycan dilində kədər, əzab və haqsızlığın ifadəsində güclü bir ifadə vasitəsidir. Onun emosional yüklənməsi və dərin məna ehtiva etməsi onu ədəbi əsərlərdə geniş istifadə olunan təsirli bir vasitə halına gətirir.