Dad-fəryad (fars mənşəli) sözü, köməyə çağırma, yardım istəmə, fəryad-figan qoparma mənalarını özündə birləşdirən bir ifadədir. Sözün tərkib hissələri olan "dad" və "fəryad" hər ikisi də yüksək səslə, güclü bir şəkildə kömək istənilməsini ifadə edir. "Dad" sözü, güclü və təcili bir çağırışı, "fəryad" isə kədər, qorxu və ya ağrı içində edilən səssiz fəryadı təsvir edir. Beləliklə, "dad-fəryad" ifadəsi bu iki hissənin birləşməsindən yaranan daha güclü və təsirli bir məna daşıyır.
Bu ifadə, həm təcili yardım tələb edən hallarda, həm də ümumi olaraq köməyə ehtiyac duyulduğu zaman işlədilir. Məsələn, bir hadisə şahidi, baş verənləri gördükdən sonra, hadisənin ciddiliyini vurğulamaq üçün "dad-fəryad" etdi deyə bilərik. Bu, sadəcə "fəryad etdi" ifadəsindən daha güclü və təsirli bir təsvirdir. "Dad-fəryad etmək" ifadəsi, kömək üçün səslənmənin həm səs həcminin, həm də emosional intensivliyinin yüksək olduğunu bildirir.
Dil tarixi baxımından, "dad-fəryad" ifadəsi fars dilindən Azərbaycan dilinə keçmişdir və əsrlər boyu dilin tərkib hissəsi olaraq qalmışdır. Bu ifadənin geniş istifadə olunması, onun mənasının aydın və anlaşıqlı olmasının, həmçinin güclü emosional təsir gücünün göstəricisidir. "Dad-fəryad etmək" ifadəsi, ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda eyni dərəcədə istifadə olunur və müxtəlif kontekstlərdə mənasını qoruyaraq əvəzolunmaz yerini saxlayır.
Qısacası, "dad-fəryad" sözü, yalnız bir kömək çağırışı deyil, həm də bu çağırışın təcili və intensivliyini vurğulayan, emosional yüklü və təsirli bir ifadədir. Onun tarixi kökləri və geniş istifadə sahəsi bu sözün Azərbaycan dilinin zəngin leksikasındakı yerini daha da önəmləndirir.