Dağıntılıq sözü, Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir termin olaraq, əsasən ciddi dağıntı və xarabalıqların mövcud olduğu bir yeri təsvir edir. Sadəcə "dağıntı çox olan yer" və ya "xarabalıq" kimi qısa bir izahı bu sözün ifadə etdiyi atmosferi, duyğu və təəssüratı tam əks etdirmir.
Daha dəqiq olaraq, "dağıntılıq" ifadəsi, əvvəlki bir quruluşun, məskənin və ya sistemin dağıdılmasının, məhv edilməsinin və ya təbii fəlakətlərin nəticəsi olaraq yaradılan, həyatın və fəaliyyətin tamamilə dayandırıldığı və ya ciddi şəkildə pozulduğu bir məkanı ifadə edir. Bu, yalnız fiziki dağıntıları deyil, həm də ruhi, mədəni və tarixi dağıntıları da əhatə edə bilər. Bir zamanlar çiçəklənən bir şəhərin, kəndin və ya hətta bir ev tipinin izlərinin, qalıqlarının qaldığı, zamanın və hadisələrin təsirinin qaçılmaz şəkildə hiss olunduğu bir mənzərəni təsəvvür edin.
Dağıntılığın təsviri, yalnız dağılmış tikililəri deyil, həm də ətraf mühitin ümumi vəziyyətini, hava-su balansının pozulmasını, bitki örtüyünün məhv olmasını, ərazinin çirklənməsini əhatə edə bilər. Bu mənada, "dağıntılıq" sözü sadəcə fiziki bir məkan deyil, həm də ekologiyaya, tarixə və insan ruhuna ağır təsir göstərən bir hadisənin nəticəsini ifadə edir.
Maraqlı bir tərəfi də odur ki, "dağıntılıq" sözü, bəzən müəyyən bir estetik cazibəyə malik ola bilər. Xarabalıqların zamanın təsiri altında aldığı xüsusi görünüş, bədii əsərlər üçün ilham mənbəyi ola bilər və ya ziyarətçilər üçün tarixin izlərini anlamaq üçün maraqlı bir yer ola bilər. Lakin bu estetik cəlbedicilik, arxasında yatan faciəni və itirilmişin dəyərini unutmamalı olduğumuzun bir xatırlatmasıdır.