Dam-dum sözü Azərbaycan dilində təbil və ya təbilə bənzər səs çıxaran alətlərin yaratdığı səsi ifadə edir. Bu, sadəcə bir səs təsviri deyil, həm də həmin səsin xarakterini, ritmini və duyğusal tonunu əks etdirir. "Dam-dum" səsi ağır, dərin və ritmikdir, tez-tez hərbi yürüşləri, mərasimləri və ya qədim zamanların mənzərələrini xatırladır.
Sözün onomatopoetik təbiəti, yəni səsin təqlid edilməsi ilə yaranması, onun mənasını daha da gücləndirir. "Dam-dum" deyərkən, səsin özü qulaqda səslənir və oxucunun və ya dinləyicinin təsəvvüründə müəyyən bir görüntü yaranır. Bu səs həm də sakitlikdən qopara bilər, ətraf mühitin atmosferini dəyişə bilər və hətta insanlarda müəyyən emosiyalar yarada bilər: qorxu, həyəcan, ehtiram və ya hətta sevinc.
Təkcə təbillərin deyil, digər oxşar səs çıxaran alətlərin, məsələn, böyük zərb alətlərinin və ya uzaqdan eşidilən ağır səslərin səslərini də "dam-dum" kimi təsvir etmək olar. Bu mənada, sözün mənası daha geniş kontekstdə, müxtəlif situasiyalarda istifadə edilə bilər. Məsələn, uzaqdan gələn gurultu, dəniz dalğalarının səsi və ya hətta ürək döyüntüləri belə bu sözlə metaforik olaraq təsvir edilə bilər.
Qısacası, "dam-dum" sözü sadə bir səs təsviri olmaqdan daha çoxdur. O, həm də bir sıra duyğuları, təəssüratları və təsəvvürləri özündə birləşdirir və ədəbi əsərlərdə, şeirlərdə və gündəlik danışıqlarda rəngarənglik və ifadəlilik əlavə edir. Onun istifadəsi mətnə dərinlik və emosional zənginlik qatır.