Damğalama, "damğalamaq" fellərinin törəməsi olub, əsasən iki əsas mənaya malikdir. Birinci və ən geniş yayılmış mənası, bir şeyə damğa vurmaq, yəni müəyyən bir işarə, nişan və ya təsvir basmaqdır. Bu işarə müxtəlif məqsədlər üçün istifadə oluna bilər: məhsulun keyfiyyətini, mənşəyini, sahibiyyətini və ya digər xüsusiyyətlərini göstərmək üçün. Misal üçün, qızıl sikkələrə dövlət damğası vurulur, mal-qaraya qulaq damğası vurulur, və ya sənədlərə mühr damğası vurulur.
İkinci mənası isə daha metaforik xarakter daşıyır. Bu mənada damğalama, bir şeyə, adama və ya hadisəyə mənfi bir xüsusiyyət yapışdırmaq, onu müəyyən bir qəlibə salmaq, bir növ etiket vurmaq anlamına gəlir. Bu, həmişə ədalətli və obyektiv olmaya bilər. Mənfi damğalama, bir insanın cəmiyyət tərəfindən qəbul edilməsinə, karyerasına, hətta gələcəyinə təsir edə bilər. Məsələn, “o, oğru damğası daşıyır” ifadəsi bu mənanı əks etdirir. Belə hallarda damğalama, haqsızlığa, ayrı-seçkənliyə və stereotiplərə yol açır.
Damğalamanın tarixi çox qədimdir. Qədim dövrlərdən bəri insanlar müxtəlif materiallara müxtəlif işarələr basmaqla onlara məna verməyə çalışıblar. Bu, həm praktik məqsədlər üçün (məsələn, əşyaların sahibiyyətini təyin etmək üçün), həm də simvolik məqsədlər üçün (məsələn, dini inancları ifadə etmək üçün) istifadə olunub. Bu gün də damğalama müxtəlif sahələrdə geniş tətbiq olunur, lakin eyni zamanda etik və sosial məsələləri də gündəmə gətirir. Belə ki, damğalama həm faydalı, həm də zərərli ola bilər, onun təsiri istifadə məqsədindən və kontekstdən asılıdır.