Danqır-dunqur – metal əşyaların bir-birinə dəyməsi, toqquşması nəticəsində yaranan səsin təsviridir. Bu səs, adətən, dərin, titrəyici və bir qədər də xoşagəlməz bir xarakterə malik olur. Sözün özü onomatopeyikdir, yəni səsin təqlididir – "danqır-dunqur" sözü özünün ifadə etdiyi səsi əks etdirir.
Metal əşyaların ölçüsü və materialından asılı olaraq danqır-dunqur səsi müxtəlif intensivliyə və tezliyə malik ola bilər. Məsələn, iri qazanların bir-birinə dəyməsi zamanı daha güclü və dərin bir danqır-dunqur səsi eşidilir, kiçik metal əşyaların toqquşması isə daha zərif və incə bir səs yaradır. Zənglərin danqır-dunquru isə səsin ritmikliyi ilə fərqlənir, ətrafa xüsusi bir əhval-ruhiyyə yayır.
Danqır-dunqur səsi müxtəlif mədəniyyətlərdə müxtəlif assosiasiyalara səbəb ola bilər. Bəzi hallarda bu səs qorxu, narahatlıq hissi ilə əlaqələndirilirsə, digər hallarda bayram əhval-ruhiyyəsi, həyəcan və ya əyləncə ilə əlaqələndirilə bilər. Misal üçün, qədim dövrlərdə zənglərin danqır-dunquru düşmənin yaxınlaşması haqqında xəbərdarlıq kimi istifadə olunubsa, indi isə bu səs bayramlarda və ya mərasimlərdə sevinc və şənliyi ifadə edə bilər.
Ümumiyyətlə, "danqır-dunqur" sözü həm konkret səsi, həm də onun yaratdığı ümumi təsiri ifadə edən çoxşaxəli bir söz olaraq qalır və ədəbiyyatda, şeirdə obrazlı təsvirlərdə geniş istifadə olunur.