Davuş sözü Azərbaycan dilində əsasən tappıltı və ya ayaq səsi kimi izah olunsa da, mənası daha geniş və çoxşaxəlidir. Sadəcə ayaq səslərini deyil, həmçinin bir çox səsin toplusundan yaranan, hərəkətin, fəaliyyətin eşidilən ifadəsini də özündə ehtiva edir.
Məsələn, "qapının davuşu eşidildi" deyərkən, yalnız qapının açılıb-bağlanması ilə yaranan səsi deyil, eləcə də bu hərəkətin arxasında duran, qapının arxasında baş verənlərlə bağlı bir təsəvvürü də ifadə edirik. Bu səs, hadisənin qeyri-müəyyənliyinə, sürətliliyə və ya hətta gizliliyinə işarə edə bilər. Sözün bu geniş mənası onu "səs-küy", "qalabalığ" kimi ifadələrdən fərqləndirir. "Davuş" daha çox konkret bir mənbədən gələn, lakin dəqiq təyin oluna bilməyən bir səs topluğunu ifadə edir.
Tarixi kontekstdə də "davuş" sözünün istifadəsi maraqlıdır. Əvvəllər, xüsusilə kənd həyatında, "davuş" sözü daha çox gecə səsləri, uzaqdan gələn, müəyyən edilməsi çətin olan səslər üçün işlədilib. Bu mənada "davuş" bir az qorxu və narahatlıq hissi də əlavə edir, çünki ətraf mühitin qaranlıq və sirli tərəfini vurğulayır.
Beləliklə, "davuş" sözü sadəcə bir leksik vahid deyil, həm də mədəni və tarixi kontekstlə sıx bağlı olan, dərin mənalar ehtiva edən bir ifadədir. Onun mənasını tam anlamaq üçün yalnız sözün hərfi tərifini deyil, həm də kontekstinə, istifadə olunduğu vəziyyətə və müəllif duyğularına diqqət yetirmək lazımdır.