Dayanıqsızlıq – bir hadisənin, vəziyyətin və ya xüsusiyyətin davamlılıq və möhkəmlik xüsusiyyətlərinin olmaması vəziyyətidir. Bu, həm fiziki, həm də mənəvi aləmləri əhatə edən geniş bir anlayışdır. Fiziki aləmda dayanıqsızlıq, məsələn, kövrək bir materialın asanlıqla sınıq olması, qeyri-sabit bir quruluşun dağılma meyli kimi təzahür edir. Mənəvi aləmda isə bu, əsasən insan xarakterini və davranışlarını xarakterizə edir.
Dayanıqsızlığın birinci mənası, insanın daxili keyfiyyətlərinə, xarakterinə aiddir. Bu, həm fiziki, həm də ruhi cəhətdən çətinliklərə qarşı zəif müqavimət göstərmə, səbirsizlik, mətanətsizlik, dözümsüzlük kimi xüsusiyyətlərin mövcudluğunu bildirir. Dayanıqsız insan tez ruhdan düşür, çətinliklərlə qarşılaşdıqda təslim olur, uzunmüddətli səy göstərməkdə çətinlik çəkir. Belə insanlar tez-tez əhval dəyişikliyinə, duyğularının nəzarətdən kənar qalmasına meyllidirlər.
İkinci mənada dayanıqsızlıq, bir hadisənin, sistemin və ya vəziyyətin davamsızlığı, qeyri-sabitliyi, sürəksizliyi və keçiciliyini ifadə edir. Müharibə, iqtisadi böhran, siyasi qeyri-sabitlik kimi hadisələr dayanıqsızlığa misal ola bilər. Bu vəziyyətlər davamlı deyil, tez dəyişə bilər və nəticələri qeyri-müəyyən olur. Dayanıqsız bir sistem, öz əsas funksiyalarını icra etməkdə çətinlik çəkə bilər və hər an dağılma təhlükəsi ilə üz-üzə ola bilər.
Ümumiyyətlə, dayanıqsızlıq, həm fərdi, həm də kollektiv həyatda müvəffəqiyyət əldə etmək üçün aradan qaldırılması vacib olan bir maneədir. Özünə inam, səbir, dözüm, planlılıq və adaptasiya bacarığı dayanıqsızlığın təsirlərini azaltmaqda mühüm rol oynayır. Həm fərdi səviyyədə, həm də sosial miqyasda dayanıqlılığın qurulması davamlı inkişaf və tərəqqinin əsas şərtlərindən biridir.