Dedi-qoduçu sifəti, "dedi-qodu" sözündən törəmiş olub, həm söhbətə, həm də həmin söhbətin məzmununa işarə edir. Yəni, sadəcə boş söhbət etmək deyil, əsasən başqalarının həyatı, davranışı, xüsusiyyətləri haqqında həqiqətə uyğun olub-olmamasından asılı olmayaraq yayılan, tez-tez həqiqətdən uzaqlaşan, şayiələr ətrafında fırlanan, bu yolla həm də insanların nüfuzuna xələl gətirən söhbətlər aparan kəslər üçün işlədilir.
Dedi-qoduçuluq, insanların qeybət, şayiə və fitnə-fəsad yaratmaq üçün istifadə etdikləri bir vasitədir. Bu cür insanlar özlərinin maraqlarına uyğun olaraq məlumatları bəzən şüurlu şəkildə dəyişdirib, şərh edib, və ya tamamilə uydurub yayırlar. Beləliklə, həm fikirləri dəyişdirmək, həm qarşıdurma yaratmaq, həm də başqalarını pisləmək məqsədi güdürlər.
Dedi-qoduçu adamların fərqli səciyyəvi xüsusiyyətləri ola bilər: onlar tənbəl, maraqsız, həsəd aparan, öz həyatlarından razı olmayan, ya da sadəcə diqqət çəkmək istəyən şəxslər ola bilərlər. Bəziləri özlərinin bu davranışlarının pis nəticələrini dərk etsələr də, bu vərdişdən asanlıqla əl çəkə bilmirlər. Dedi-qodu, bir çox hallarda, özünəinam qıtlığı və özünə hörmət əksikliyindən qaynaqlanır.
Ümumiyyətlə, "dedi-qoduçu" sifəti mənfi konnotasiyalı olub, həmin şəxsin etibar etməyə layiq olmayan və sosial əlaqələrdə problem yaradan bir şəxs olduğunu ifadə edir. Ona görə də, dedi-qoduçuluqdan uzaq durmaq, həm özümüz, həm də ətrafımızdakılar üçün daha faydalıdır.