Dehqanlıq sözü, köhnə Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir termin olub, müasir dövrdə də istifadə olunsa da, əsasən tarixi və ədəbi kontekstlərdə rast gəlinir. Sadəcə "kəndlilik", "əkinçilik" və ya "rəncbərlik" kimi tərcümə edilməkdən daha geniş bir mənaya malikdir.
Dehqanlıq, sadəcə torpaq becərməkdən daha çox, torpağın müqəddəsliyinə, ona bağlı həyat tərzinə, təbiətlə ahəngdə yaşamağa əsaslanan bir fəlsəfəni, həyat tərzini əks etdirir. Bu, əməksevərliyi, səbrliyi, təbiətin qanunlarına hörməti və ətraf mühitə qayğıkeş münasibəti özündə birləşdirən bir mədəniyyətdir. Dehqan, yalnız əkinçilik işləri ilə məşğul olan bir insan deyil, həm də torpağın övladı, təbiətin bir parçası olan, öz əməyi ilə həm özünü, həm də ailəsini dolandıran bir fərddir.
Tarixi mənbələr göstərir ki, dehqanlıq Azərbaycanın sosial-iqtisadi quruluşunda mühüm yer tutub. Dehqanlar, cəmiyyətin əsas tərkib hissəsini təşkil edərək, öz əməkləri ilə ölkənin iqtisadiyyatına, mədəniyyətinə və inkişafına töhfə vermişlər. Onların həyat tərzi, adət-ənənələri və dünya görüşü Azərbaycan mədəniyyətinin ayrılmaz bir hissəsidir. Dehqanlıq anlayışı, sadecə bir peşəni deyil, həm də bir həyat fəlsəfəsini, bir mədəniyyəti əhatə edir.
Müasir dövrdə dehqanlıq termini, kənd təsərrüfatı ilə məşğul olanları təsvir etmək üçün istifadə olunsa da, köhnə mənasının zənginliyi və dərinliyi itirilməməlidir. Bu terminin tarixi kontekstindəki mənasını anlamaq, Azərbaycanın sosial-mədəni tarixini daha dərindən dərk etməyə kömək edir.