Deyib-gülmə: Azərbaycan dilinin zəngin ifadə vasitələri arasında özünəməxsus yer tutan "deyib-gülmə" sözü sadəcə "şən bir halda söhbət etmə" mənasını aşaraq, daha dərin və çoxşaxəli bir məzmun ehtiva edir. Bu, yalnız sözlərin alış-verişindən ibarət deyil, həm də həmin söhbətin emosional zəminini, yaranan müsbət atmosferi, yoldaşlıq və ünsiyyət hisslərini əhatə edir.
Sözün tərkibindəki "deyib" və "gülmə" komponentləri bir-birini tamamlayaraq, ünsiyyətin həm nitq, həm də qeyri-nitq elementlərini - şən danışığı, zarafatları, gülüşləri, hətta bədənin mimikalarını və jestlərini bir araya gətirir. "Deyib-gülmə" yalnız söhbət deyil, əslində birgə keçirdiyi vaxtın xoş, unudulmaz və emosional cəhətdən zəngin olmasıdır.
Misal olaraq, "İkram yoldaşlarının deyib-gülməsində iştirak etmirdi" cümləsində İkramın şən söhbətə qatılmaması, yalnız danışığa deyil, ümumi əyləncəyə, dostluq əlaqələrinə, yoldaşlıq münasibətlərinə qarşı apatiyasını da ifadə edir. Bu, onun iç dünyasının kədərli və ya təklik hissi ilə dolu olmasını, yaxud digər səbəblərdən bu müsbət atmosferdən kənarda qalmasını göstərir.
Beləliklə, "deyib-gülmə" sadə bir leksik vahid deyil, əksinə, mədəniyyətimizin, ünsiyyət və duyğularımızın zənginliyini əks etdirən ifadədir. Bu sözün istifadəsi, yazı və nitqdə mətnə daha çox ifadəlilik, canlılıq və təsir qüvvəsi qatır.