Dəfn-kəfn sözü Azərbaycan dilində köhnəlmiş bir ifadə olub, "ölüyü kəfənləyib basdırmaq" mənasını verir. Bu, sadəcə bir fiili hərəkəti ifadə etmir, dərin mədəni və dini anlam yükü daşıyır. Çünki dəfn mərasimi, hər hansı bir mədəniyyətdə olduğu kimi, Azərbaycan mədəniyyətində də xüsusi əhəmiyyət kəsb edən, özünəməxsus adət-ənənələrlə müşayiət olunan bir prosesdir.
Sözün "dəfn" hissəsi ölünün torpağa tapşırılması, yəni basdırılmasını ifadə edir. "Kəfn" isə ölünün bədəninə örtülən parça, kəfən deməkdir. Beləliklə, "dəfn-kəfn etmək" ifadəsi ölünün kəfənə bürünərək torpağa tapşırılmasının bütün mərhələlərini əhatə edir. Bu, həm də ölünün son yoluna yola salınması, əzizlərinin ona son borcunu ödəməsi mənasını da özündə ehtiva edir.
Misalda verilən "Comərd dədəsini dəfn-kəfn eləyib basdırdı" cümləsi, Comərdin atasını həm kəfənlədiyini, həm də basdırdığını göstərir. Bu, sadə bir hərəkətdən daha çox, bir övladın atasına son hörmət və ehtiramını ifadə edən dərin emosional bir hərəkətdir. Köhnəlmiş olsa da, "dəfn-kəfn" ifadəsi, dilin zənginliyini və tarixi təbəqələrini əks etdirən qiymətli bir leksik vahiddir.
Qeyd etmək lazımdır ki, müasir Azərbaycan dilində bu ifadə əsasən ədəbi əsərlərdə, xüsusilə də köhnə üslubda yazılmış əsərlərdə rast gəlinir. Müasir dilə daha uyğun ifadələr "dəfn etmək", "basdırmaq", "ölünü torpağa tapşırmaq" və s.dir.