Kəfən (ərəbcədən) – ölü insanın bədəninin dəfn olunmazdan əvvəl sarındığı parça, adətən ağ rəngli pambıq və ya kətandan hazırlanır. Kəfən yalnız meyiti örtmək üçün deyil, həm də ruhun dünyadan ayrılıb axirətə yola düşməsinin simvoludur. Müxtəlif mədəniyyətlərdə kəfənin hazırlanması və dəfn mərasimlərində istifadəsi fərqli adət və ənənələrə əsaslanır.
Kəfənin materialı və hazırlanması üsulu həm dini inanclara, həm də sosial statusa görə dəyişirdi. Zəngin ailələrdə bahalı parçalar, incə işləmələr və bəzək əşyaları istifadə olunarkən, kasıb ailələrdə sadə, adi parça ilə kifayətlənilirdi. Bəzi mədəniyyətlərdə kəfənin üzərinə dini rəmzlər, ayələr toxunurdu və ya əl ilə işlənirdi. Kəfənin rəngi də mədəniyyətdən asılı olaraq fərqlənə bilsə də, ağ rəng təmizlik, paklıq və ruhun təmizliyinə işarə edir.
Atalar sözündə "Kəfən oğrusundan adamlıq ummazlar" deyimi insanın ölümündən sonra mal-mülkünün, var-dövlətinin onun üçün heç bir fayda verməyəcəyini, əsl dəyərin yalnız əməllərinin olduğunu vurğulayır. Yəni, dünyəvi var-dövlətin axirət həyatında heç bir əhəmiyyəti olmadığını, əsas olanın insanın dünyadakı əməlləri olduğunu bildirir. Bu mənada kəfən, insanın dünyəvi həyatının sonunu və axirət həyatına keçidin simvoludur.
Kəfən anlayışı sadəcə bir parça deyil, həm də metaforik mənada istifadə oluna bilər. Məsələn, "kəfən kimi ağ" ifadəsi çox solğun, rəngsiz və cansız görünüşü ifadə edir. Bu isə kəfənin əsas funksiyasından – ölü insanı örtməsindən irəli gələn bir metaforadır.