Dəğdəğə sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında xüsusi bir yer tutur. Ərəb mənşəli olan bu söz, sadəcə "bihudə təlaş və iztirab"dan daha çox məna kəsb edir. Lüğətlərdəki "qorxu, həyəcan; gurultu-patırtı" tərifləri onun mahiyyətini qismən əks etdirir, lakin sözün ifadə etdiyi duyğu və atmosferi tam olaraq əhatə etmir.
Dəğdəğə, daha dəqiq desək, iç dünyanı bürüyən, nəzarətdən çıxmış bir narahatlıq, qeyri-müəyyənlik və həyəcandan qaynaqlanan bir vəziyyətdir. Bu, sadəcə xarici səbəblərdən yaranan bir qorxu deyil; daha çox daxili bir gərginlik, ruh halının pozulmasıdır. Sözün kökünə nüfuz etsək, "dəğ" kökündən törədiyini görərik ki, bu da "çatlamaq, qopmaq" mənasını daşıyır. Beləliklə, dəğdəğə, sanki daxili bir parçalanmanın, ruhun sarsıntısının, iç dünyanın "çatlamağa" yaxın olduğu bir vəziyyətin ifadəsidir.
Dəğdəğənin səciyyəvi xüsusiyyəti onun qeyri-müəyyənlik və nəzarətsizlik hissi yaratmasıdır. Nəyin qorxusu olduğunu dəqiq bilməmək, nə olacağını təxmin edə bilməmək dəğdəğəni daha da artırır. Bu hiss, ətraf mühitin gurultulu və kaotik olması ilə əlaqələndirilə bilər, lakin dəğdəğənin əsas səbəbi daxili bir narahatlıqdır. Ona görə də, sadəcə "gurultu-patırtı" kimi tərif etmək yetərli deyil.
Nəhayət, "Fariq eylə məni bu dəğdəğeyi-dünyadən" misalında olduğu kimi, dəğdəğə bir vəziyyəti, bir atmosferi, hətta bir dünyanı ifadə edə bilər. Bu, sanki insanı bütünlüklə əhatə edən, ondan qaçmaq mümkün olmayan bir vəziyyət kimi təsvir olunur. Beləliklə də, dəğdəğə sadə bir söz deyil, zəngin mənalı, dərin psixoloji təcrübəni əks etdirən bir ifadədir.