Dəlalət (ər. دلالة - dəlalə) sözü ərəb mənşəli olub, əsasən "dəlil", "sübut", "işarə", "gösterici" mənalarını özündə birləşdirir. Sadəcə "dəlil" deməkdən daha geniş bir mənaya malikdir. Çünki dəlil yalnız bir faktı, hadisəni və ya həqiqəti sübut etmək üçün istifadə olunur. Dəlalət isə daha geniş bir kontekstdə, bir şeyin başqa bir şeyi göstərməsi, işarə etməsi, ya da onu nəzərdə tutması mənasında da işlənə bilər. Məsələn, tüstünün yanğını dəlalət etməsi kimi.
Dəlalətin əsas funksiyası bir şeyin başqa bir şeyə aid olmasını, onunla bağlı olduğunu və ya ondan irəli gəldiyini göstərməkdir. Bu, həm maddi, həm də mənəvi aləmə aid ola bilər. Məsələn, bir evin tüstü bacasının olması onun məskunlaşmış olduğunu dəlalət edə bilər (maddi dəlalət), ya da bir insanın hərəkətlərinin onun xarakterini dəlalət etməsi (mənəvi dəlalət).
"Dəlalət etmək" ifadəsi isə bir şeyi sübut etmək, göstərmək, təsdiq etmək mənasında işlənir. Bu, həm elmi sübutlar, həm də gündəlik həyatda müşahidə olunan faktlar üçün istifadə oluna bilər. Məsələn, bir alim apardığı təcrübələrlə nəzəriyyəsini dəlalət edə bilər, ya da bir şahid hadisəni öz gözləri ilə gördüyünü dəlalət edərək təsdiq edə bilər. Dəlalət həm də bir şeyin gizli mənasını, həqiqətini aşkar etmək üçün istifadə oluna bilər; simvolizm və metaforalarda tez-tez rast gəlinən bir anlayışdır.
Qeyd edilən misalda ("Siz məni inandırırsınız ki, Ağa Mərdan dinda...") "dəlalət" sözü, danışanın Ağa Mərdanın dinə bağlılığını sübut edən dəlillərə malik olduğunu və bu dəlillərin onu inandırdığını ifadə edir.