Dərd-möhnət (fars. dərd + ər. möhnət) sözü, Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir birləşmədir və dərin məna yükü daşıyır. Sadəcə "dərd" və "qəm" sözlərinin sinonimi olmaqdan daha çox, həyatın ağır sınaqlarını, çətinliklərini, kədər və əzablarını əhatə edən daha geniş bir konsepsiyanı ifadə edir. "Dərd" sözü daha çox daxili, ruhani bir əzabı, qəm və kədəri ifadə edərkən, "möhnət" fiziki və ya xarici amillərlə bağlı çətinliklər, əziyyətlər, bədbəxtliklər mənasını daşıyır.
Beləliklə, "dərd-möhnət" ifadəsi həm ruhani, həm də fiziki əzabların birləşməsini, insanın həyat yolunda qarşılaşdığı müxtəlif çətinliklərin və sınaqların bütün çəkisini ifadə edir. Bu, yalnız kədər və qəm deyil, eyni zamanda yoxsulluq, xəstəlik, ədalətsizliyə məruz qalma, itki və digər ağır halları da özündə ehtiva edən daha geniş bir anlayışdır. Sözün mənşəyinin fars və ərəb dillərindən gəlməsi də onun tarixi köklərinin dərinliyini və mədəniyyətlərarası təsirlərin əksini göstərir.
Ədəbiyyatımızda "dərd-möhnət" ifadəsi tez-tez istifadə olunur və həm lirik əsərlərdə insanın daxili dünyasının ifadəsi, həm də epik əsərlərdə həyatın ağır reallıqlarının təsviri üçün xidmət edir. Onun istifadəsi mətnə dərinlik və duyğusal güc qatır, oxucunun həmsöhbət olduğu personajların həyatının çətinliklərinə daha yaxından şahid olmağa imkan yaradır.
Qısacası, "dərd-möhnət" sadəcə bir söz birləşməsi deyil, əsrlər boyu insan təcrübəsinin və duyğularının bir qədər dərinliyə işarə edən, mənalı və çoxcəhətli bir ifadədir.