Dərdü-möhnət: Bu söz birləşməsi, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında dərin məna daşıyan, həm də ədəbiyyatımızda geniş istifadə olunan bir ifadədir. Sadəcə "dərd" və "möhnət" sözlərinin bir araya gəlməsi deyil, bu iki sözün birlikdə daha geniş və güclü bir məna kəsb etməsidir. "Dərd" əsasən daxili, ruhi iztirabı, qəm-qüssəni, kədəri əks etdirir. "Möhnət" isə daha çox xarici, fiziki və ya sosial çətinlikləri, əzab-əziyyəti, bədbəxtliyi ifadə edir.
Beləliklə, "dərdü-möhnət" ifadəsi həm daxili, həm də xarici mənşəli bütün çətinlikləri, əzabları, kədəri və bədbəxtliyi özündə birləşdirir. Bu, sadəcə iki ayrı-ayrı problemin yox, həyatın insanı sınayan müxtəlif çətinliklərinin bir araya gəlmiş, qarışıq bir vəziyyətini təsvir edir. Qədim şeirlərdə, xalq ədəbiyyatında tez-tez rast gəlinən bu ifadə, insan həyatının ayrılmaz hissəsi olan acı təcrübələri, çətinliklərin miqyasını və onların insana yaratdığı mənəvi sarsıntıları vurğulayır.
Qədir Zakirin misalında olduğu kimi, "Ömür keçdi, insaf eylə, sevdiyim; Nə müddətdi dərdü-möhnət çəkirəm." misrasında ifadənin dərinliyi daha da aydın görünür. Bu misrada sözlərin həm ruhi, həm də fiziki iztirabı əks etdirməsi, sevgilinin uzun müddətdir çəkdiyi əzabların həcmini və ağırlığını oxucuya daha güclü çatdırır. "Dərdü-möhnət" sözü burada sadəcə bir təsvir deyil, bir fəryad, bir yalvarışdır.
Yekun olaraq, "dərdü-möhnət" söz birləşməsi, Azərbaycan dilinin ifadə gücünü və zənginliyini əks etdirən, çoxcəhətli və əhatəli bir ifadədir. Onun təkcə lüğəvi mənasından kənara çıxaraq, ədəbi kontekstindəki istifadəsinin dərinliyini başa düşmək, dilə olan sevgi və hörməti artırır.