Dəriüstlüyü (latınca epidermis) insan və heyvanların dərisinin ən xarici, səthi təbəqəsidir. Bu, çoxcinsli epitel toxumasından təşkil olunmuşdur və bədənin digər toxumalarını xarici mühitin zərərli təsirlərindən qoruyan vacib bir maneə rolunu oynayır. Dərinin digər təbəqələri ilə müqayisədə qan damarlarından məhrumdur və qidalanmasını altda yerləşən dəridən (dermis) alır.
Dəriüstlüyü bir neçə təbəqədən ibarətdir. Ən üst təbəqə olan qabarcıq təbəqəsi (stratum corneum) ölü hüceyrələrdən əmələ gəlmiş, su keçirməyən, möhkəm və quru bir qatdır. Bu təbəqə bədəni mexaniki zədələnmələrdən, su itirilməsindən və infeksiyalardan qoruyur. Onun altında parlaq təbəqə (stratum lucidum) yerləşir ki, bu təbəqə yalnız qalın dəridə (məsələn, əllərin və ayaqların ovucunda) aydın görünür. Sonrakı təbəqə olan dənəvər təbəqə (stratum granulosum) isə hüceyrələrin keratinləşmə prosesinə başlayıb ölü hüceyrələrə çevrilməyə hazırlaşdığı təbəqədir. Bundan sonra tikanlı təbəqə (stratum spinosum) və ən dərin hissədə bazal təbəqə (stratum basale) yerləşir. Bazal təbəqədə yeni dəri hüceyrələri əmələ gəlir və yavaş-yavaş yuxarı qalxaraq keratinləşərək ölü hüceyrələrə çevrilirlər.
Dəriüstlüyünün qalınlığı bədənin müxtəlif hissələrində dəyişir. Məsələn, ovuc və tabanlarda daha qalın, qaşlarda və göz qapaqlarında isə daha nazikdir. Dəriüstlüyünün rəngi melanositlər tərəfindən ifraz olunan melanin piqmentinin miqdarından asılıdır. Melanin günəşin ultrabənövşəyi şüalarının zərərli təsirlərindən qorumaq üçün vacib bir funksiya daşıyır. Dəriüstlüyünün vəziyyəti insanın ümumi sağlamlığı haqqında müəyyən məlumatlar verə bilər. Dəri xəstəliklərinin əksəriyyəti məhz dəriüstlüyünü əhatə edir.
Qısacası, dəriüstlüyü sadəcə dərinin üst təbəqəsi deyil, kompleks bir toxuma olub, bədənin müdafiə sisteminin əsas komponentlərindən biridir. Onun fizioloji proseslərdəki rolu, quruluşu və xəstəliklərdəki əhəmiyyəti hələ də elm adamları tərəfindən araşdırılır və geniş öyrənilir.