Dılğırlıq sözü Azərbaycan dilində əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci mənası daha çox konkret, fiziki bir vəziyyəti, ikinci mənası isə daha çox metaforik, mənəvi bir vəziyyəti ifadə edir.
Birinci mənasında dılğırlıq, tükü tökülmüş, qırışmış, qoturlu bir heyvanın vəziyyətini, görünüşünü ifadə edir. Bu, heyvanın sağlamlıq problemləri yaşadığını, bədənin müdafiə mexanizminin zəiflədiyini göstərən bir əlamətdir. Dılğın heyvan, əvvəlki canlılığı və gözəlliyini itirmiş, xəstə və ya acından əzilmiş bir görüntü yaradır. Təsəvvür edin: qışda donmuş, tükü tökülmüş bir it; və ya uzun sürən xəstəlikdən sonra qırışmış, zəifləmiş bir at. Bu halların hamısı dılğırlığın əyani təzahürləridir.
İkinci mənasında isə dılğırlıq, daha çox məcazi bir ifadədir. Bu halda, dılğırlıq qeyri-ciddilik, boşluq, avaralıq, hətta lütlük və yaramazlıq kimi mənfi xüsusiyyətləri ifadə edir. Dılğın insan, özünü tutmayan, işlərə məsuliyyətlə yanaşmayan, sözündə durmayan, ətrafına qeyri-ciddi münasibət bəsləyən bir şəxs kimi təsəvvür edilir. Belə bir insanın davranışlarında qeyri-dəqiqlik, səhlənkarlıq, məsuliyyətsizlik üstünlük təşkil edir. Onun hərəkətləri əsassız, düşünülməmiş, tez-tez başqalarına zərər verə bilər. Bu mənada dılğırlıq, daxili boşluğu, ruhsuzluğu, əxlaqi zəifliyi ifadə edən bir metaforadır.
Beləliklə, dılğırlıq sözünün iki fərqli, lakin bir-birinə bağlı mənaları var: bir tərəfdən fiziki bir vəziyyəti, digər tərəfdən isə mənəvi və davranış xüsusiyyətlərini əks etdirən bir metaforanı ifadə edir. Hər iki mənada isə ümumi nöqtə, bir növ çatışmazlıq, qüsur, zəiflik hissinin ifadə olunmasıdır.