Dınqır – Azərbaycan xalq çalğı aləti. Qavala oxşarlığı ilə seçilən dınqır, özünəməxsus səsi və ifa üsulu ilə fərqlənir. Qavaldan fərqli olaraq, dınqırın gövdəsi ümumiyyətlə daha uzun və nazik olur, deşiklərin sayı və yerləşməsi isə səsin xüsusiyyətlərini təyin edir. Bəzi mənbələrə görə, dınqırın səsi daha yumşaq və melodikdir.
Tarixi mənbələr dınqırı əsasən dini mərasimlərdə, xüsusilə də təriqətlərdə istifadə olunan bir alət kimi qeyd edir. Misal olaraq, verilən sitatda dınqırın qapıda qulluq edən dərviş tərəfindən çalınması bu istifadəni göstərir. Bu, alətin mistik və ruhani bir atmosfer yaratmaqda rol oynadığını göstərir. Səsi sakit və düşüncəyə vadar edən dınqır, ehtimal ki, dərvişlərin zikrləri və duaları zamanı istifadə olunub.
Dınqır haqqında məlumatların məhdud olması onun geniş yayılmadığını və ya zaman keçdikcə unudulmasını göstərə bilər. Lakin mövcud mənbələr dınqırı Azərbaycan musiqi mədəniyyətinin maraqlı və az tanınmış bir parçası kimi qəbul etməyə əsas verir. Daha ətraflı araşdırmalar bu alətin tarixini, musiqi xüsusiyyətlərini və istifadə formalarını daha aydın şəkildə ortaya qoya bilər.
Beləliklə, dınqır sadəcə qavala oxşayan bir çalğı aləti deyil, tarixi və mədəni kontekstdə daha dərin mənalar daşıyan, Azərbaycanın musiqi irsinin zənginliyini əks etdirən bir musiqi vasitəsidir.