Didərginlik: Bu söz, kökü "didərgin" olan bir isimdir və bir insanın didərgin, yəni evsiz, yurtsuz, vətənsiz və ya məskənsiz qalmış halını, vəziyyətini, sığınacağını itirmiş durumunu ifadə edir. Sadəcə "didərgin olma" halını deyil, bu halın yaratdığı bütün mənfi təsirləri, çətinlikləri, ruhsal və fiziki əzabları da əhatə edir.
Didərginlik, təkcə fiziki bir məkanın olmaması ilə məhdudlaşmır. O, eyni zamanda dərin bir sosial və psixoloji təcrübədir. Didərgin qalan insan, özünü təhlükəsiz, qorunmuş və məxsus hiss etmədiyi bir həyat sürər. Sevdiyi insanlardan, əşyalarından, xatirələrindən, qısa desək, həyatının təməl daşı olan hər şeydən ayrılmışdır. Bu ayrılıq, həm də özünü məğlub edilmiş hiss etməyə, özünə inamının zəifləməsinə səbəb olur. Belə bir şəraitdə insan sosial əlaqələrdən, təhlükəsizliyindən, gələcəyə ümidindən məhrum qalır.
Didərginliyin səbəbləri müxtəlif ola bilər: müharibələr, təbii fəlakətlər, siyasi repressiyalar, iqtisadi çətinliklər, ailə problemləri və s. Hər bir səbəb özünəməxsus bir didərginlik təcrübəsi yaradır, lakin ümumi bir nöqtədə birləşirlər: insanın öz məskənini, rahatlığını, təhlükəsizliyini itirməsi və bu itkinin yaratdığı dərin əzablar.
Ədəbiyyatda və incəsənətdə didərginlik mövzusu tez-tez işlənir. Didərgin insanların dramatik hekayələri, onların mübarizələri və ümidləri, insan həyatının həssaslığını, dayanıqlılığını və insanlıq ləyaqətinin qorunmasının əhəmiyyətini vurğulayır. Didərginlik, sadəcə bir vəziyyət deyil, eyni zamanda insan ruhunun dərinliklərinə toxunan, insanın öz varlığını sual altına alan bir təcrübədir.