Diffuz sözü latın dilindən mənşəli olub, əsasən dilçilik sahəsində istifadə olunur və aydın olmayan, yayğın, qeyri-dəqiq mənalarını ifadə edir. Bu, səsin və ya başqa bir hadisənin mənbəyinin dəqiq müəyyən edilməsinin çətinliyini, səpələnmiş və qarışıq bir təəssürat yaratdığını göstərir.
Diffuz səslər, məsələn, bir çox səsin eyni anda və ya ardıcıl olaraq bir-birinə qarışaraq eşidildiyi hallarda istifadə olunan bir termindir. Bu səslər fərqləndirilməsi çətin, bulanıq və əsas mənbəyini müəyyən etmək qeyri-mümkündür. Bir otaqda çox adamın eyni anda danışması, küçə səs-küyünün qarışığı və ya bir meşədəki quş səslərinin ümumi səsi diffuz səslərə nümunədir.
Daha geniş mənada, diffuz anlayışı yalnız səslərə deyil, başqa hadisələrə də şamil edilə bilər. Məsələn, diffuz işıqlandırma, işıq mənbəyinin dəqiq müəyyən edilməsinin çətin olduğu, yumşaq və yayğın işıqlandırma növünü ifadə edir. Eynilə, diffuz düşüncə tərzi də aydın olmayan, qeyri-dəqiq və sistemli olmayan düşüncə prosesini ifadə edə bilər.
Diffuz anlayışının maraqlı tərəflərindən biri də onun çoxsahəli tətbiqidir. Fizikada diffuziya, maddənin bir yerdən digərinə yayılma prosesini ifadə edir. Beləliklə, dilçilik kontekstindəki diffuz anlayışı ilə fiziki diffuziya arasında maraqlı bir paralelliyə rast gəlirik: hər ikisi də yayılma, qarışıq olma və dəqiqlik çatışmazlığını əks etdirir.