Dilbərlik (is.): Gözəllik və canalıcılığın bir araya gələrək insanı valeh edən, cazibədar edən təsirli bir birləşməsidir. Sadəcə fiziki gözəllik deyil, daha dərin, daha çox duyğu və təəssürat oyadan bir keyfiyyətdir. Dilbərlik, həm xarici görünüşdə, həm də davranış və xarakterdə özünü göstərə bilər.
Fiziki dilbərlik, simanın gözəlliyi, bədənin ahəngdar quruluşu, hərəkətlərin incəliyi və zərifliyi ilə səciyyələnə bilər. Lakin bu, dilbərin bütün mahiyyətini əks etdirmir. Çünki həqiqi dilbərlik, daxili aləmin də gözəlliyini əks etdirir.
Daxili dilbərlik isə insanın mədəniyyəti, zəkası, tərbiyəsi, xeyirxahlığı və müsbət xüsusiyyətləri ilə bağlıdır. Belə bir insan həm danışıq tərzi, həm də əməlləri ilə ətrafındakıları valeh edir. Onun gözəlliyi sadəcə görünüşdə deyil, həm də hərəkət və sözlərində əks olunur. Dilbər insan, özünəməxsus cazibəsi ilə ətrafında müsbət enerji yaradır və insanların qəlbində xoş təəssürat buraxır.
Qədim ədəbiyyatda dilbərlik tez-tez şairlərin və yazıçıların ilham mənbəyi olmuş, əsərlərində təsvir olunan qəhrəmanların əsas xüsusiyyətlərindən biri kimi qələmə alınmışdır. Müasir dövrdə də dilbərlik dəyərini itirməmiş, özünün bənzərsiz cazibəsi ilə hələ də insanları heyran etməkdədir.
Beləliklə, dilbərlik yalnız gözəllik deyil, gözəllik, cazibədarlıq və daxili zənginliyin birləşməsidir. Bu, bir insanı digərlərindən fərqləndirən, onu xüsusi və yaddaqalan edən nadir bir keyfiyyətdir.