Diləfruz (fars. diləfruz) sifəti, klassik ədəbiyyatımızda geniş istifadə olunan bir söz olub, "ürəkaçan", "sevindirən" və "sevimli" mənalarını əhatə edir. Lakin bu tərif, sözün zəngin mənasını tam olaraq əks etdirmir.
Diləfruz sadəcə xoşagəlməz bir insan və ya hadisəni deyil, daha dərin bir təsiri olan, ruha müsbət təsir edən, insanı özünə valeh edən bir varlığı təsvir edir. O, təkcə görünüşü ilə deyil, həm də davranışı, xasiyyəti, hətta səsi ilə ürəkləri fəth edən bir şəxsiyyəti ifadə edir. Sözün kökünə nəzər saldıqda, "dil" və "fruz" komponentlərinin birgə təsiri daha yaxşı başa düşülür. "Dil" - danışıq, ifadə, təsir; "fruz" isə - ürək, qəlb, ruh mənasını verir. Beləliklə, Diləfruz, həm söhbəti, həm də varlığı ilə qəlbi fəth edən, ruha xoş təsir bağışlayan deməkdir.
Bu sözün istifadəsi klassik ədəbiyyatımızda poetik və romantizmlə bağlıdır. Şeirlərdə, hekayələrdə və romanlarda Diləfruz adətən gözəl, mehriban və cazibədar qadınları təsvir etmək üçün işlədilirdi. Lakin, sözün mənası cinsiyyətə bağlı deyildir və həm kişi, həm də qadınlar üçün istifadə oluna bilər. Əsas məqam, şəxsin ürək fəth edən, sevindirən və xoş təsir bağışlayan xüsusiyyətlərə malik olmasıdır.
Yekun olaraq, Diləfruz sadəcə "sevimli" olmaqdan daha çox şey ifadə edir. Bu, həm fiziki, həm də mənəvi gözəlliyi, cazibədarlığı və ruha təsir edən bir xüsusiyyəti birləşdirən nadir bir sifətdir. Bu sözün istifadəsi, ədəbiyyatımızın zənginliyinə və sözlərin mənalarının dərinliyinə işarə edir.