Dilənçilik sözü Azərbaycan dilində bir neçə məna daşıyır. Əsasən, dilənçinin peşəsi kimi başa düşülür; yəni, ehtiyaclarını ödəmək üçün başqalarından yemək, pul və ya başqa şeylər istəmək hərəkətidir. Bu, maddi ehtiyacı ödəmək üçün insan lütfündən istifadə etməyin bir formasıdır. Dilənçiliyin kökləri qədim tarixə gedib çıxır və dünyanın müxtəlif mədəniyyətlərində müxtəlif səbəblərdən – kasıblıqdan, əlillikdən, işsizlikdən və ya sosial ədalətsizliyə qarşı etiraz olaraq - müşahidə olunmuşdur.
Lüğətlərdə qeyd edilən "yolçuluq" mənası isə, daha çox mecazidir. Bu məna, dilənçiliyin həyat tərzi kimi qəbul edilməsini və dilənçinin sabit bir yaşayış yerinə sahib olmamasını ifadə edir. Beləliklə, dilənçilik, bir mənada, dəyişkən və sarsıdıcı bir həyat tərzinin sinonimi kimi də işlənə bilər. Həmişə bir yerdən-bir yerə köçən, sabit bir məkana sahib olmayan dilənçinin həyatını təsvir etmək üçün işlədilən bu ifadə, sözün əsl mənasında bir “yolçuluq” həyatını əks etdirir.
Cəlil Məmmədquluzadənin sitat gətirdiyi nümunədə isə, "dilənçilik" sözü mecaz mənasında işlənmişdir. Bu, yazıçının hər hansı bir şəxsdə "dilənçilik" xüsusiyyətinin - yəni, başqalarından asılı olmaq, öz gücünə inanmamaq və ya hərəkətlərində öz müstəqilliyini göstərməmək kimi xüsusiyyətlərin olmasını ehtimal etmədiyini bildirir. Beləliklə, sözün əsl mənasından daha geniş, daha çox mənəvi bir məna daşıyır.