Dindar sözü əslində iki kök sözün birləşməsindən əmələ gəlib: ərəb mənşəli "din" və fars mənşəli "-dar" şəkilçisi. "Din" sözü, məlum olduğu kimi, ibadət, etiqad, inanç sistemini, Allah'a və ya ali bir qüvvəyə olan bağlılığı bildirir. "-Dar" şəkilçisi isə "-lı", "-li" şəkilçilərinin sinonimi kimi "malik olma", "sahib olma" mənasını verir. Beləliklə, "dindar" sözünün tam mənası "dinə malik olan", "dinə sahib olan", "dinə bağlı olan" şəxs deməkdir.
Lüğətlərdəki qısa izah "dindar adam" kimi verilə bilsə də, bu söz daha geniş məna kəsb edir. Dindar bir insan sadəcə dini ayinləri yerinə yetirən şəxs deyil. O, öz inancını həyatının bütün sahələrinə, düşüncə tərzinə, davranışlarına, hətta emosional həyatına sızdıran, öz əməlləri ilə inancını təsdiqləyən bir insandır. Dindarlığın dərəcəsi insandan insana dəyişir; bəziləri üçün bu, gündəlik namaz qılmaq, oruc tutmaq və digər dini ayinləri yerinə yetirmək, bəziləri üçün isə mərhəmətli, ədalətli, tolerant və insanpərvər olmaq, hər kəsə qarşı hörmətli davranmaqdan ibarət ola bilər.
Nəzərə alınmalıdır ki, "dindar" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Misal üçün, "dindar adam" ifadəsi sadəcə dini bir şəxsi bildirərkən, "dindarlığı ilə məşhur idi" ifadəsi bu insanın dini əməllərində və ya həyat tərzində övlük nümayiş etdirdiyini bildirə bilər. Həmçinin, bəzi hallarda "dindar" sözü ironik və ya hətta tənqidi mənada istifadə oluna bilər.
Sözün sonunda verilən misralar ("Dindar olanın halı pərişan gərək olsun; Əfsürdə dili, bisərü saman gərək olsun") dindarlığın bəzən dünyadan uzaqlaşma, dərd və kədərə qərq olma kimi qəbul edilməsini əks etdirir. Bu, dindarlığın təfsirindən və şəxsi təcrübədən asılı olaraq müxtəlif yollarla başa düşülə bilər. Bəzi təfsirlərə görə, bu misralar dindarlığın dünyəvi məşğuliyyətlərdən uzaqlaşmağı, ruhani həyata daha çox yönəlməyi bildirə bilər. Digər bir təfsirə görə isə, bu, dindarlığın həyatın çətinlikləri ilə üz-üzə gələn, əzab çəkən bir insanın vəziyyətini ifadə edə bilər.