Oruc: İslam dinində ramazan ayında gün çıxandan gün batana qədər yeyib-içməkdən və digər bədən ehtiyaclarını təmin etməkdən imtina etmək; oruc tutmaq. Farsca “ruzə” sözündən götürülmüşdür. "Oruc" sözü yalnız yeyib-içməməyi deyil, həm də dil, əməl və düşüncə orucunu əhatə edir. Yəni, oruc tutan şəxs həm fiziki, həm də mənəvi olaraq özünü günahlardan, pis əməllərdən, həsəd, qınaq, qəzəb və sair mənfi hisslərdən uzaq tutmalıdır.
Orcun əsas məqsədi Allaha yaxınlaşmaq, özünü təmizləmək, nəfsini tərbiyə etmək və ehtiyacı olanlara rəhmət hissi inkişaf etdirməkdir. Ramazan ayı boyunca tutulan oruc, müsəlmanlar üçün ibadətin əsas sütunlarından biri sayılır və İslamın beş əsas rukunundan biri olan namazın qəbul olunması üçün vacib şərtlərdən biridir. Orcun fərdi və ictimai əhəmiyyəti böyükdür. Fərdi olaraq, özünü nəzarətə almağı, səbrli olmağı və şükr etməyi öyrədir. İctimai olaraq isə, ədalətli olmağa, ehtiyacı olanlara yardım etməyə və bir-birinə qarşı mərhəmətli olmağa təşviq edir.
Orcun mənası müxtəlif cümlələrdə fərqli şəkildə ifadə oluna bilər:
- "O, bu il Ramazan orucunu tam saxladı." (Burada oruc, dini bir vəzifəni yerinə yetirmə mənasında işlənib)
- "Səbr orucu tutdu, qəzəbini boğdu." (Burada oruc, istəklərindən, xüsusilə mənfi istəklərdən imtina etmə mənasında işlənir)
- "O, danışmaq orucunda idi." (Bu ifadədə oruc, söz danışmamaq mənasında işlənir)
Beləliklə, "orucu" sadəcə yeyib-içməmək kimi deyil, həm də daha geniş mənada özünü nəzarətdə saxlamaq, mənəvi cəhətdən təmizlənmək və digərlərinə qarşı mərhəmətli olmaq kimi anlayışlarla əlaqələndirmək daha düzgündür.