Dodaqdəyməz Azərbaycan aşıq şeirinin maraqlı və nadir formalarından biridir. Adından da göründüyü kimi, bu şeirin özünəməxsusluğu, sözlərin seçilməsində dodaq səslərinin (p, b, m, f, v) minimum səviyyədə, hətta mümkün qədər tamamilə istifadə olunmamasına əsaslanır.
Bu poetik forma, aşıq yaradıcılığında dilin ifadə imkanlarının sınanması və şeirin bədii təsir gücünün, səslərin uyğunlaşdırılması vasitəsilə artırılması cəhdi kimi qiymətləndirilə bilər. Dodaqdəyməz şeirlərdə, söz seçimi çox məsuliyyətli və zəhmət tələb edir. Aşıqlar, əsərlərinin ədəbi keyfiyyətini qoruyub saxlayaraq, sərt fonetik məhdudiyyətlər daxilində daha dərin məna və obrazlar yaratmaq üçün zəngin söz ehtiyatından istifadə edərək böyük yaradıcılıq bacarığı göstərirlər.
Dodaqdəyməz şeirlərinin fonetik xüsusiyyətləri, oxunuşda və eşidilmədə müəyyən fərqlilik yaradır, onlara özünəməxsus melodiya və ritm bəxş edir. Bu xüsusiyyətləri, şeirin ifadə vasitələrinə yeni bir rəng qatır və əsərlərə misilsiz bir bədii çalar verir. Bu şeirlər, aşıq poeziyasının zənginliyini və dil ustalarının yaradıcılıq imkanlarının genişliyini də göstərir.
Beləliklə, dodaqdəyməz, sadəcə bir şeir forması deyil, Azərbaycan aşıq ədəbiyyatının dil ustalıq və yaradıcılıq bacarığının ən yüksək nümunələrindən biridir. O, dilin imkanlarını sınayan, fonetik məhdudiyyətlər içərisində bədii ifadə yolları axtaran, şairin zəngin dilinə və bacarığına işarə edən bir poetik fenomendir.