Doğanaq sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında xüsusi bir yeri olan, əsasən kənd təsərrüfatı ilə bağlı olan bir termindir. Sadəcə "bir-birinə bənd etmək üçün örkənin, sicimin ucuna bağlanan ağac haçacıq (qarmaq); örkən halqası" kimi tərif edilməkdən daha çox mənaya malikdir.
Doğanağın əsas funksiyası, örkənin və ya sicimin bir nöqtədə möhkəm tutunmasını təmin etməkdir. Bu, sadəcə bir qarmaqdan daha çoxdur; o, əslində, qədim zamanlardan bəri istifadə edilən, praktik və davamlı bir bağlayıcı vasitədir. Ağacdan hazırlanması, materialların məhdud olduğu dövrlərdə davamlılığını və asılılığını təmin edirdi.
Doğanağın formasına və ölçüsünə görə müxtəlif işlərdə istifadəsi dəyişir. Məsələn, kiçik ölçülü doğanaqlar balıqçılıqda və ya digər incə işlərdə istifadə olunarkən, daha böyük və möhkəm doğanaqlar ağır yüklərin daşınması və ya hayvanların bağlanması üçün istifadə olunur. Hətta bəzi ənənəvi sənət əsərlərində də doğanağın dekorativ element kimi tətbiq olunduğuna rast gəlmək olar.
Beləliklə, doğanaq sözü sadəcə bir əşyanın adı deyil, həm də tarixi və mədəni ənənələrin daşıyıcısıdır. O, kənd həyatının sadəliyi və davamlılığını əks etdirən bir simvoldur. Bu sözün istifadə sahəsinin genişliyi və əhəmiyyəti onun Azərbaycan dilinin əsl sərvətlərindən biri olduğunu göstərir.