Doğru-dürüst sözü Azərbaycan dilində sifət və zərf kimi işlənərək "düzgün", "həqiqi", "tam", "əsl", "sarsılmaz" mənalarını ifadə edir. Bu söz, sadəcə "düzgün" və ya "həqiqi" sözlərinin sinonimi olmaqdan daha geniş bir məna kəsb edir. "Doğru-dürüst" ifadəsi, bir işin və ya hadisənin həm keyfiyyət, həm də kəmiyyət baxımından tam, səhvsiz və qüsursuz olmasını vurğulayır.
Məsələn, "doğru-dürüst işləmək" deyimi, sadəcə işin vaxtında yerinə yetirilməsini deyil, həm də onun keyfiyyətinin yüksək səviyyədə olmasını, səylə, diqqətlə və vicdanla görülməsini nəzərdə tutur. Həmçinin, "doğru-dürüst adam" deyimi ədalətli, dürüst, etibarlı və vicdanlı bir insanı təsvir edir. Bu insanın sözləri ilə əməlləri arasındakı uyğunluq, hərəkətlərinin düzgünlüyü və əxlaqi prinsiplərə uyğunluğu ön plana çəkilir.
Ə. Haqverdiyev tərəfindən verilən nümunədə ("Bəy elə bilirdi, səndən doğrudürüst adam yoxdur") isə "doğrudürüst" sözü, "etibarlı", "dürüst", "vicdanlı" mənalarını ehtiva edərək söhbət gedən şəxsin belə keyfiyyətlərə sahib olmadığını bildirir. Bu halda, sözün tənqidi və ya inciməli bir mənada işləndiyini görürük. Beləliklə, sözün kontekstə bağlı olaraq mənasında nüanslar ola bilər.
Qısacası, "doğru-dürüst" sözü yalnız leksik mənasını deyil, eyni zamanda emosional və stilistik yükü də daşıyan, mənasını kontekstdən asılı olaraq dəqiqləşdirməyi tələb edən zəngin bir ifadədir.