Donuqluq sözü əsasən iki əsas mənada işlədilir: birincisi, fiziki bir hadisəni, ikinci isə daha metaforik bir vəziyyəti təsvir edir.
Birinci mənada, donuqluq bir cismin, əşyanın və ya maddənin donmuş, bərkidilmiş, hərəkətsiz vəziyyətini ifadə edir. Bu, suyun buza çevrilməsi, torpağın qışda donması kimi fiziki proseslərlə əlaqəlidir. Bu mənada donuqluq, temperaturun aşağı düşməsi nəticəsində baş verən bir dəyişiklikdir və əsasən obyektiv, ölçülə bilən bir xüsusiyyətdir. Donuqluğun bu mənası elmi terminlərdə də geniş istifadə olunur.
İkinci mənada isə donuqluq, daha çox metaforik bir ifadə olub, insanın və ya mühitin hərəkətsizliyini, cansızlığını, ruhi tükənməsini, süst bir vəziyyəti ifadə edir. Bu mənada donuqluq, əhval-ruhiyyənin aşağı düşməsi, həvəssizliy, maraqsızlıq, hətta apatiya ilə müşayiət oluna bilər. Məsələn, "ictimai həyatda donuqluq", "ədəbiyyatda donuqluq dövrü", "səhnədə donuqluq" kimi ifadələr bu mənanı əks etdirir. Bu, daha subyektiv bir anlayışdır və insanın duyğularını, düşüncələrini və hərəkətlərini təsvir edir. Donuqluq, həmçinin ətraf mühitin və ya bir hadisənin cansızlığını, təsirsizliyini də bildirə bilər. Məsələn, "sözləri donuqluqla dolu idi" və ya "çıxış donuqluqla qarşılandı" kimi ifadələr bu mənaya aiddir.
Əbil Qənbərovun çıxışının dinləyicilərdə donuqluq yaratması nümunəsində, donuqluğun ikinci mənası - süstlük, hərəkətsizlik, ruh düşkünlüyü - daha çox önə çıxır. Bu, çıxışın maraqsız, cansıxıcı və təsirsiz olması nəticəsində dinləyicilərdə yaranan ruhi bir vəziyyəti ifadə edir.