Doyunca: Zərf. Bu söz "doyana qədər" mənasını verir və bir hərəkətin və ya hadisənin doyma nöqtəsinə qədər davam etdiyini bildirir. Yəni, bir şeydən o qədər, o miqdarda ki, artıq daha çoxuna ehtiyac qalmır. "Doyunca yemək" ifadəsi, aclığın tam ödənilənə, mədənin dolana qədər yemək yemək deməkdir. Sadəcə fiziki doyma mənasını daşımamalı, eyni zamanda, bir şeydən həzz almaq, lazımi qədər istifadə etmək mənasında da işlənə bilər. Məsələn, "Doyunca dincəldim" deyəndə, tam istirahət etdiyimizi, artıq yorulma hissinin olmadığını ifadə edirik.
Bayatı nümunəsindəki "Tut yemədim doyunca" ifadəsi, şairin tut meyvəsindən kifayət qədər yeyə bilmədiyini, istədiyi qədər yeməyinin mümkün olmadığını vurğulayır. Bu misalda "doyunca" sözü istənilən miqdarda yemək istəyini, lakin bunun mümkün olmamasını əks etdirir.
Verilən mətn parçasında "[Əsgər:] Barı bir zəhmətə görə, əziyyətə görə doyunca adama ç..." hissəsi natamam olduğundan tam mənasını anlamaq mümkün deyil. Ancaq "doyunca" sözü burada da ehtimal ki, "kifayət qədər", "lazım olan qədər", "bolca" kimi mənalarda işlənmişdir. Əsgərin zəhmətinə və əziyyətinə görə kifayət qədər mükafat almadığından şikayət etməsi ehtimalı yüksəkdir. Bu halda, "doyunca" tam məmnunluq əldə etməməyi bildirir.
Beləliklə, "doyunca" sözü sadəcə "doyana qədər" mənasından kənara çıxaraq, kontekstdən asılı olaraq müxtəlif nüanslar daşıyır və istek, məmnuniyyət, yetərlilik və ya yetərsizlik kimi anlayışları da ifadə edə bilir.