Həzz (ərəb mənşəli söz) – xoş bir şeydən duyulan dərin və intensiv məmnunluq, ləzzət, nəşə və sevinc hissidir. Sadəcə xoşlanmaqdan daha çox, həzz daha güclü, daha doyurucu və təkrar yaşamaq istənilən bir hissi təcəssüm etdirir. Bu, fiziki və ya emosional ola bilər. Mənfi hisslərin əksidir və insanı ruhlandırır, enerji verir.
Həzz hissi insan üçün çox vacibdir, çünki həyatda motivasiya və davamlılıq üçün təkan verəndir. İnsanlar həzz duyğularını yaşamaq üçün müəyyən fəaliyyətlərə yönəlirlər – yemək yemək, musiqi dinləmək, sevdikləri insanlarla vaxt keçirmək, təbiətdə olmaq və s. Bu fəaliyyətlər həyat keyfiyyətini artırır və insana xoşbəxtlik hissi bəxş edir.
Həzz hissinin intensivliyi və keyfiyyəti fərdi fərqlərə, mədəniyyətə, şəxsi təcrübələrə və hətta bioloji faktorlara görə dəyişə bilər. Məsələn, bir insan üçün musiqi dinləmək böyük həzz verərkən, digəri üçün tamamilə fərqli bir fəaliyyət daha güclü həzz hissi yarada bilər. Həzzin dərinliyi və davamlılığı da fərqlidir – bəzi həzzlər qısamüddətli və sürətli, digərləri isə uzunmüddətli və daha intensiv ola bilər.
Psixologiya və neyrobiologiya həzz hissinin beyindəki müəyyən bölgələrin fəaliyyəti ilə əlaqəli olduğunu göstərir. Dopamin kimi neyrotransmitterlər həzz duyğusunun yaranmasında mühüm rol oynayır. Bu elmi tədqiqatlar həzz hissinin daha yaxşı anlaşılmasına və bunun insan rifahına təsirinin araşdırılmasına kömək edir.
Münəvvər xanımın “öz hə…” cümləsinin davamını bilməsək də, burada “həzz” sözü onun həyatında yaşamaqdan xoşlanmadığı, kədərli və ya acı bir şeydən danışdığını göstərə bilər. Belə ki, “öz hə…” cümləsinin davamı, əgər mənfi bir hadisə ilə əlaqədardırsa, bu, həzz hissinin əksinə olan bir vəziyyətin təsvirinə aid ola bilər.