Dua-səna sözü Azərbaycan dilində, əsasən dini kontekstdə, Allah'a, müqəddəslərə və ya yüksək varlıqlara edilən yalvarış, rica, minnət, tərifdən ibarət ibadət hərəkətlərini bildirir. "Dua" sözünün sinonimi olsa da, "dua-səna" ifadəsi daha geniş məna kəsb edir və içərisində həm də tərifdən, minnətdarlıqdan, hürmeti ifadə edən elementləri özündə cəmləşdirir. Sadəcə bir istək ifadə etməkdən çox, möhtərəm bir varlığa dərin hörmət və ehtiramla yanaşma, onun qüdrətinə və lütfünə inanma hisslərini ehtiva edir.
Etimoloji olaraq, "dua" sözünün ərəb mənşəli olduğu bilinir və yalvarmaq, rica etmək mənalarını verir. "Səna" isə tərif, övğü, həmd mənalarını bildirir. Beləliklə, "dua-səna" ifadəsi həm yalvarış, həm də tərif, həmd elementlərini birləşdirərək Allah'a və ya müqəddəslərə olan dərin sayğı və minnətdarlığın daha dolğun ifadəsini təşkil edir.
Misal olaraq verilən “Şəms padşaha dua-səna edib xəzinənin üstünə gəldi, açarları alıb işə başladı” cümləsində "dua-səna" sözü, Şəmsin padşah qarşısında yalvarış və tərifdən ibarət bir hərəkət etdiyini, onu razı salmaq üçün həm rica etdiyini, həm də onun qüdrətini və əzəmətini təriflədiyini göstərir. Bu, sadəcə bir yalvarışdan daha artıqdır; bu, rəğbət qazanmaq üçün edilən hörmətli və təmkinli bir yanaşmadır.
Qısacası, "dua-səna" ifadəsi, dini və ya dünyəvi kontekstdə yüksək bir varlığa yönəlmiş dərin hörmət, minnətdarlıq, yalvarış və tərifin bir araya gəldiyi bir hərəkəti ifadə edir. Bu, sadə "dua" sözündən daha zəngin mənaya malikdir və kontekstdən asılı olaraq müxtəlif nüanslar daşıya bilər.